ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑ คัณฐุพระบิดามาปฏิญา ยกพัทธ์แปล ภาค ๔ หน้า ที่ 87
(อดุโต) อ. อรรถว่า รอโเป็นผู้นดีแล้ว กมนฺฐานภาวนาในการยังกรรมฐานให้เจริญ โขยชฺญตุตรสูงชาตาย อันธนบุติทนต์นับ พร้อมแล้วว่าธรรมอันเป็นไปในภายในอันเป็นอารมณ์ (อิติ) ดังนี้ (ปทัสส) แห่งว่า อุชฺชุตรโต อดิ ดังนี้ ฯ
(อดุโต) อ. อรรถว่า สมาทิโต เป็นผู้ตั้งมั่นด้วยดีแล้ว สุขอ จโดยดี (อิติ) ดังนี้ (ปทัสส) แห่งว่า สมาทิโต อดิ ดังนี้ ฯ
(อดุโต) อ. อรรถว่า เอกวิหาริ เป็นผู้มีปกติอึดอุดมเดี่ยว
หุตวา เป็น สุคโต เป็นผู้นีดีแล้ว สุคุ โดยดี คีอว่า คูจุมานโส เปนผู้มีฉันทะอันมิในใจอันทดีแล้ว อธิกรม ค้วยมรรคนผลเป็นเครื่องบรรลุ อุตตโน ของตน ปฏุธาย จำเดิม วิปสนาจารโต
แต่ก่อนประพฤติวิสสนา (อิติ) ดังนี้ (ปทูกาสุส) แห่งหนวด สองแห่งว่า เอโก สนุสติ อดิ ดังนี้ ฯ
ที่ จริงอยู สปา อ. พระเสาะ ท. สุพจน์ แม้ทั้งปวง ควรหา กระทำา ปฏุญชุนกายกนึ่ง ซึ่งปฏุชนและกลายสนเน อาตี ให้อันต้น สนุสนติ ย่อมยินดีอําดิ อธิกรม ด้วยมรรคนและผลเป็นเครื่องบรรลุ อุตตโน ของคน อิติ เพราะเหตุนี้ (เต เสกา) อ. พระเสาะ ท. เหล่านั้น สนุสนติ ชื่อว่า เป็นผู้มีดีด้วยแล้ว (โหนด) ย่อมเป็น ปนะ ส่วนว่า อรหา อ. พระอรหันต์ เอกนุตสนฺสุโล โล เป็นผู้บุญดี ด้วยดีแล้วโดยส่วนเดียวเทียว (โหติ) ย่อมเป็น เอหํ ปฏวกิย อ. หมวดสองแห่งบทธว่า (เอโก สนุสติ อิติ ดังนี้ (สตุการา)