การเข้าใจเครื่ององจำในพุทธศาสนา : หน้า 29/194

ประโยค 1-29 ยอมกล่าว เอ็ด ราคาเปรียบ ซึ่งความกำหนดและความเชื่อใบนี้ พนุธ อันเป็นเครื่ององจำ กิเลสสมุย อันสำเร็จแล้วด้วยเหตุ ว่า ทุพุ์ เป็นของมันเอง อิติ ดังนี้ (อิติ ดังนี้ (ปทาหาสุ แห่งหมาย สองแห่งว่า เอ็ด ทุพุ์ อิติ ดังนี้) (อุดโถ) อ.อรรถว่า (ยี่ พนุธ) อ.เครื่ององจำได้ อาวรติ ย่อม้นำลง คือว่า หรติ ย่อม่นำไป เหตุหา ในภายได้ กัดทุติตวา ฉุต ฯ อาเนส ปาตนโท เพราะอันรํานแล้วให้ตกไป ในอนาย ท. ๕ อิติ Becauseเหตุนัน (ดำ พนุธ) อ.เครื่ององจำ นั้น โอหรินี ชื่อว่ามีปฏิเสธหนียวล อิติ ดังนี้ (ปทาส) แห่งว่า โอหรินี อิติ ดังนี้ (อุดโถ) อ. อรรถว่า (ยี่ พนุธ) อ.เครื่ององจำได้ in ฉินทติ ย่อมไม่คัด จินฺฑมูฬสานณ์ ซึ่งผิดและหนีงและเนื้อ ท. พนุนฺจุณา ในอันเป็นที่องจำ คือ ว่า ณ นิธรติ ย่อมไม่อาออ ใลทีติ ซึ่ง โลหิต (พนุธภูญาณ) ในอันเป็นที่องจำ คือว่า อนานามฺปวา ไม่ยงบุคคลให้รู้แล้ว พนุนฺวารีป มังค์วามิเป็นอองฺจา เวทิ ย่อมให้ กาถ ฯ เพื่ออันจะกระทำ กมฺมานิค ซึ่งการงาน ฯ ตลดฺปลกลํที่สุ ปณฺสุ ในทาง ท. มังนบนบุกและทางนนํานี้เป็นต้น อิติ เพราะ เหตุนี้น (ดำ พนุธ) อ.เครื่ององจำนัน ลิสิติ ชื่อว่าอันหย่อน (อิติ ดังนี้ (ปทาส) แห่งว่า ลิสิติ อิติ ดังนี้ ฯ (อุดโถ) อ. อรรถว่า ก็ กิ ลิสสพุรณฺ อ.เครื่ององจำว่า คือเคส อุปปนุเน อันเกิดขึ้นแล้ว โลดแล่น ด้วยอำนาจแห่งความโลก