ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉะฉะระทิมมปาที่ถูกฤา ยกศพท่อลป กา ๔ หน้าที่ 143
ซึ่งเที่ยงผู้พระราชานั้น อิดิ คงนี้ ปฏิญาณเหมวา ปกติแล้ว คุณต๋ ซ่งอไม้ นิสีที นั่งแล้ว นิททายโด วิว เพียงดังว่าประพฤติ หลายอยู่ ชาน ในที่ อาริรุจ อันไม่ใกล คสุต สวนิโกสุข แห่ง
อปลบคบนัน ๆ โคธราช อ. เห้ยผู้พระราชา นิฤมิวอุทวา ออกไปแล้ว วมมิ
ดวิมิโต จากอปลบคบ อาคุณโด มายอยู่ สุขต์ดี สู้สำนัก
สุตส ตาปกุอ ตอของบนัน สุดลูกเทวา กำหนดแล้ว อาริ
ซึ่งอาการ (ปิญฑุตวา) คิดแล้วว่า อชู ในวันนี้ อากาโร อ. อาคาร
อาริสมุ ส ของอาจารย์ เม อันเรานา รูจจิย่อมไม่ชอบใจ อิดิ
ดังนี้ นิฤตติ กลับแล้ว ตโต ว ฒโนโต จากที่นี่เทียวๆ ตาปิโส
อ. คามสะ ณุตวา ทราบแล้ว นิวิฤตรุนา ซึ่งความเป็นอันกลับ
ตสุส โคธรวโณ แห่งนี้ผู้พระราชานั้น บิ บิ บ่าวไปแล้ว ทนุท
ซึ่งท้องไม้ มารณฤดาย เพื่อประโยชน์แก่อนุตตยต สุตส โคธรวโณ
แห่งนี้ผู้พระราชานั้น ปณ โท อ. ท่อนไม้ วิรชุนวา ตโต
พลาดไปแล้ว ฯ
โคธราช อ. เที่ยวพระราชา ปริสตูวา เข้ไปแล้ว วมมิ
สู่อปลบคบ นี่ริความ นำออกแล้ว สิส สี่ ซึ่งรังเตโต มุมิโต
จากอปลบคบนัน โอโลเกนโต แลดูอ (อุตตโน) อาคตมคี ซึ่ง
หนทางแห่งมันมาแล้ว อน กล่าวแล้วว่า
อุท อ. ข้าพเจ้า มูลญมณโม สำคัญอยู่ ตุ ซึ่งท่าน
อุตุขต ผู้ไม่สำรวมแล้ว สมนค ว่าเป็นสมะ