คำนิพนธ์พระบำทัดฐ์ฤกษา ยกพระอรฺชฎา ภาค ๔ - หน้า 25 : หน้า 25/194

ประโยค3- คำนิพนธ์พระบำทัดฐ์ฤกษา ยกพระอรฺชฎา ภาค ๔ - หน้า 25 แห่งวันในเวลามีแถม บุญอิสลู ทูลถามแล้วว่า กุมฺ ขาแต่พระองค์ ผู้เจริญ อชฺชฺว [ในวันนี้ โจร อ. โจร ท. พูมา พนมคาเร] ในเรือนอันเป็นที่จองจํา (ราชปริศนา) พุทธ วู้ฉรานบูรณ ท. จองจําแล้ว อนุทนฺบญฺชาที พนมฺทิ ด้วยเครื่องจองจํา ท. มีเครื่อง จองจํา คือข้อเป็นต้น อนวฑฺฑกา เสวอย มหาทุกฺข ซึ่งทุกข์อันใหญ่ อมเคราะห์ อํขํพระองค์ ท. จรนฺเตต ผูท่เที่ยวไปอยู่ [จืบ]ํ บินทบาด ทุฏฺฐ นักแล้ว อโจร ท. หลานนํ น. สกฺโกณฺดฺฐ ยอมนอ ตนฺวา พนฺธนา จินฺทวา ปลายฏฺฐ์ เพื่ออํนัด ซึ่งเครื่องจองจํา ท. หลานนํ แล้วหนีไป ภนฺฑ คํแสดงพระองค์ผูเจริญ พนฺธา นาม ชื่อ อ. เครื่องจองจํา อญฺญ อธิรํ อํมันํกวฺวา เทิผ พนฺธนํ กวาเครื่องจองจํา ท. หลานนํ ตคฺติ นู โจํ มือล หรือนอแล อติ คํณิ ฯณี ฯ สกฺกา อ. พระศาสดา วตวา ตรัสแล้วว่า ภูกาย ดูก่อน ภิกฺขุ ท. อาเตานิน พนฺธนานิ อ. เครื่องจองจํา ท. หลานนํ ก็พนฺธนานิ นาม ชื่อว่าเป็นเครื่องจองจําอะไร (โหนฺตุ) ย่อมเป็น นน ส่วนว่า กิเลสพนฺธนํ อ.เครื่องจองจํือลอัด คุณาทรงฺขติ อนฺบัติทิศตํบนพร้อฺม แล้วว่าต้นหา ธนฺธญฺปุตตตารํทํ สวิเบญาณํวินญาณํ ในทรัพย์ อันเป็นไปกับด้วยญาณและทรัพย์อันไม่มีญาณ ท. มิดทรัพย์และ ข้าวเปลือกและบุตรและเมียเป็นต้น ยอดํ นั่นใด เอวํ กิเลสพนฺธนํ อ.เครื่องจองจํา คือเสนํ ธิริตร เป็นธรรมชาติมนฺตนกวา เอตํ พนฺธิ นํกวาเครื่องจองจํา ท. หลานนํ สตฺถคุณ ด้วยอัญคุณด้วยร้อย