ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คำฉิฐพระมัภัททุรธกดา ยกพัทแปล ภาค ๔ หน้าที่ ๓๕
แห่งต้นนั่นเอง เอาวเอว ฉันนั่นเทียว (คุณาโลตี) อ. กระแส
แห่งต้นหา ทรดิฤกคาม เป็นธรรมชาตินบุคคลกว่าว่าได้โดยง่าย เอาว
อย่างนี้ (โหติ) ย่อมเป็น (อิติ) ดังนี้ ตูกุ ปณฺฑุ ในทน ท.
เหล่านั่นนา (ปทุวณสุต) แห่งหมวดสองแห่งว่า มกุฏโภว
ชาล อิติ ดังนี้เป็นต้น ๆ
อุตโต อ. อรรถว่า ปุณฺทิกา อ. บันทิกา ท.ธินิกฎวา ตัดแล้ว
เคด้ พนฺทิน วิ่งเครื่องของอันนบนปุโจน เป็นผู้ไม่มีความเมือใ
คือว่า นิราลา เป็นผู้ไม่มีความอาลัย หฤทา เป็นหยาย ละแล้ว
สหพุทพุญ ชิงทุกข์ ทั้งปวง อรตุตมคมคุณ ด้วยอรหัมมรร วชน์ดี
ย่อมไป คือว่า คจฺฉนฺติ ย่อมดำเนินไป อิติ ดังนี้ (กาหาปทสุต)
เทสนาวาสนา ในกาลเป็นที่สุดลงแห่งเทสนา ขมมา อ. พระ-
เทวะพระนามว่าเขมา ปฏิจฺจูติ ตรั้งอุเปานาพแล้ว อรหตุณา ในความ
เป็นแห่งพรอหนตี ๆ เทสนา อ.เทสนา สตถิยา อัมมิ
วาเป็นเป็นไปด้วยประโยชน์ อโหสิ ได้แล้ว มหาชนสุดอิ้ม
มหาชน ๆ สตกา อ.พระศสดา อาท ตรัสแล้วว่า มหาราช
ดูออมหาบพิทักษ์ เขยม ปุพพุท วา อ.อนันพระเทวี่ประนามว่า
เบมาบวงหรือ (เบมาย) ปริทุพพาติ วา หรือว่าอ. อนันพระ-
เทวะพระนามว่าเขมาปรินิพพาน วงฺฤติ ย่อมคร่าว อิติ ดังนี้ ราชานฺ
กะพระราชา (ราชา) อ. พระราชา (อา) กราบทูลแล้วว่า
อนฺุบัติ ข้าน่ะพระองค์ผู้เจริญ คุมหา อ. พระองค์ ท. นน เฑ่ม