เทวทิตพราหมณ์ คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 8 หน้า 185
หน้าที่ 185 / 194

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับพระมงก์และการบรรยายถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับพราหมณ์และพระพุทธเจ้า โดยบรรยายถึงการส่งข้อความและการเกิดความสงสัยในสมัยนั่น อ้างถึงการมีอาพาธและความสำคัญของการพึ่งพาสภาพแวดล้อมในทางศาสนาและสังคม รวมทั้งการถ่ายทอดความคิดที่มีต่อเทวทูต การปรารภ และจุดประสงค์ของแนวคิดทางศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-พระมงก์
-เทวทิตพราหมณ์
-พราหมณ์
-พระพุทธเจ้า
-อาพาธ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คำฉัฐพระมงก์ทุถูกฉลอง ยกพัทยเปล่า ภาค ๙ หน้าาที่ 184 เรื่องเทวทิตพราหมณ์ ๓๙. ๑๕๕/๑๒ ตั้งแต่ เอกสุมิ ที สมาย ภาวา วาตดี เป็นคนไป. ที ความผิดว่่า เอกสุมิ ทีสมัย ในสมัยหนึ่ง ภาค ๙.อ. พระผู้มีพระภาคเจ้า อาพาริโก เป็นผู้ทรงมีพระอาพาธ วาดดี ด้วย พระวาโย ท. ทุตวา เป็น ปฏิฬ ตรงส่งไปแล้ว อุปาวนตฤณ ซึ่งพระเจ้าอุปรานะ สงสัย สำนักงาน เทวทูพราหม์สุข ของพรามณ์ชื่อว่าเทวะตะ อนุโหทุกฏ ชื่นฉอ ร้อน ๆ โส อุปาวนตฤณ นอ. พระเจ้าอุปรานะนัน คนดูว่า ไปแล้ว อาจิฏิซูว่า บอกแล้ว สตฺว อาพาริกลาว ซึ่งความที่แห่ง พระศากดา เป็นผู้ทรงมีพระอาพาธ ขาอ ครับแล้ว อนุโหทุก ฯลฯ อันร้อน ๆ พรวาหูโน อ.พรามณ์ สุภา วิงแล้ว ดำ วงน ซึ่งกันนั้น ดููฎุมานใส เป็นผู้ฉันทะอันมีเป็นใจอันยินดีแล้ว หูตวา เป็น (จินตวา) คิดแล้วว่า สุมามาสุพุทโธ อ. พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ปฏิญติ ทรงส่งไปแล้ว (อุปานตฤณ) ซึ่งพระเจ้าอุปรานะ องอุปานะ สุนทิกี สูสำนักงาน มม ของ เรา อุคาย เพื่อประโยชน์ อุณโทกาสล สำน่อันร้อน ย ใด ลกา วต อ. ลกา ท. หนอ (โหนตุ) ย่อมมี (ตสส) เมา แก่เรานั้น อิติ ดังนี้ อุณโททุกสุก าซัง ปริเสน คาหาปฏวา ๆ งงบูรณ์ให้ ถือเอาแล้ว ซึ่งหาน แห่งน้ำอันร้อนด้วย ผาณิตสก ปฏิ (ปริเสน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น