ประโยค - คำญิ๋งพระธัมม์บาลุตถิยา : หน้า 119/194

ประโยค - คำญิ๋งพระธัมม์บาลุตถิยา ยกพัทธีเปล ภาค ๙ - หน้าที่ 118 เออา อย่างนี้นะ คาคาย แห่งพระคาคา เอกเมติสุด คาคาหึ่ง คาคาหึ่ง ภูมิตสุด อ.ร้อยแห่งภูมิ เออกเมติ หึงหนึ่ง ปวดา บรรดูแล้ว อรหัง ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์ สะ พร้อม ปฏิสังขฑ์ ด้วยปฏิสังขิยา ท. (อุตตโน) นิสินุสินภูฐานเอว ในที่แห่งนั่งแล้วนั่งแล้วนั่งแล้วนั่งเทียว อภูกถนุตา เหาะขึ้นไป แล้ว เวลาสู่เวหาส เต ภิญญ อภิญญา ท.เหล่านั้น สุทธิปริตา แม้ ทั้งปวง อติภญติวา ก้าวล่วงแล้ว กนุตรี ซึ่งกันดาร วัสดโยหสมติ อันประกอบด้วยร้อยแห่งโชค ๒๐ อากาสนิวา โดยอากาศนั้นเทียว วนเถนุตา พรรธนานุย สรีร์ ซึ่งพระสรีระ สุดานุวณณ์ อนิมรรณะ เพียงดังว่ารนะแห่งทอง ตกาดสุด ของพระตกาด วนทิสุด ถวาย บังคนแล้ว ปาเท ซึ่งพระบาท ท. อิติ ดังนี้แล