เรื่องปัญจขันทายกพารหมณ์ : หน้า 99/194

ประโยค คำนี้พระมามปฐัญญา ยกศพที่แปล ภาค ๗ หน้า ที่ 98 เรื่องปัญจขันทายกพารหมณ์ ๑๗. ๒๕๖๓ ตั้งแต่ ตสม. ขน สตูหา เคาภิมุข โอกาส เป็นคำไป. คสม. ขน ในขณะนั้น สตฺฏ อ. พระศาศดา มุจฉี ทรง-เปล่งแล้ว โอกาส ซึ่งพระรัมี เคาภิมุข อันมีหน้าเฉพาะต่อเรือน ฯ พราหมณ์โณปี ม้า อ. พราหมณ์ ใจดี ทวา นิฐิโนเวณ นั่งให้แล้ว ซึ่งหลังนั่นเทียว พราหมณ์ณิชา หสตทุท สุขตทุท สดับแล้ว ซึ่งเสียงแห่งนางพราหมณ์ณิชาเราะและวด้วย นพพณานัร ริษีน โอโล- เกตุวา จำ แดกแล้ว ซึ่งแสงสว่าง แห่งพระรัมี ท. อนิม พรรณะ ๖ ด้วย อทฎุท ได้เห็นแล้ว สตฺฏา ซึ่งพระศาสดา ๆ ก็ กี้ พุทธา นาม ชื่อ อ. พระพุทธเจ้า ท. อสูสติวา ไม่ทรงแสดงแล้ว อุตตานซึ่งพระองค์ เหตุสมุนานำ ชนานั้น แก่นชน ท. ผู้กินพร้อมแล้วด้วย เหตุ คาม วา ในบ้านหรือ อรัญวา วา หรือว่า ในป่า น ปกฺฏมิติ ย่อมไม่เสด็จหลีกไป ๑ พราหมณ์โณปี ม้า อ. พราหมณ์ ทิสวา ครับเห็นแล้ว สตฺฏา ซึ่งพระศาสดา ควา กล่าวแล้วว่า โถ้า แน่นางผู้เจริญ อ้า อ. ฉัน ตยา ราชปุตติ อาณุตฺตวา ทวาเร จิณ มยุท อนาจิณบุณฺยา นาสิโต เป็นผู้ฉันเธอ ผู้ไม่บอกอยู่ ซึ่งพระราชบุตรผูมันแล้ว ประทับอยู่แล้ว ที่ประดูกแก่น ให้ฉันหายแล้ว ออห์ ข้อมเป็น กมมฺ อ. กรรม