พระสุพนทรสมุทรเถาะ : หน้า 162/194

ประโยค คำฉีพระธีมปทุธถกอา ยกศพทเปลดปก ๔ หน้า ๑๖๑ เรื่องพระสุพนทรสมุทรเถาะ ๒๗.๔๕/๓๐ ตั้งแต่ สา เกอ นิสิทาปุวา ฤา ฤๅนังเปลด สา คณิกา อ. หญิงแพศยานั้น ฤา ฤา ยงพระเษระ นิสิทาปุวา ให้นั่งแล้ว ทสสุภา แสดงแล้ว อติฏฐกุฏิ ชิ่งแจงอนแห่งหญิง อติฏฐีสุพุทธิ ชิ่งสิลาแห่งหญิง อาดิ อนมาแล้ว เอ๋ อย่างนี้ว่่า สมม แนะสาวาย ปุณณบู ผู้มีหน้าตเต็มแล้ว ขา ได้ยิว่า อติฏฐี อ. หญิง ออกจากดี ย่อมพูดเกี๋ยว ปริศ ฤา งบูร ฎานิ ด้วยฐานะ ท. ฤาติสลาย ๔๐ คือว่า วิญญติ ย่อมสะบังกัน วิญญติ ย่อมน้องลง วิสตติ ย่อมกริคาราย วิชุติ ย่อมชนะมด จะน้อย มนุกฐิติ ย่อมคิด นง ุซ ฎีบ นนบ ต้วยเล็บ อุกฺกมติ ย่อมเหยียบ บ่า ฯ ชี้เท้า ปาเทน ด้วยเท้า วิจิตติ ย่อมคิด ปรวี ชึ่งแผ่นดิน กุฎูณฤา ด้วยไม้ ทาริฤ อุดลุมติ ย่อมยังเด็ก ให้กระโดดขึ้น โอโลเมติ ย่อมยังเด็กให่้กระโดดลง กีฑิติ ย่อม เล่น จีาพานติ ย่อมยังเด็กให้ล่น จุมพิ ฯ ย่อมจบ จุมพาเปติ ย่อมยังเด็กให้จบ ภูษิตติ ย่อมมิโก คฺูชาบดี ย่อมยังง เด็กให้บริโภ ททัต ย่อมให้ อาจาดิ ย่อมบอ อนุกโรติ ย่อมกระทำตาม คดิ กีริย ซึ่งกรรยา อนันต์เด็กกระทำแล้ว ภาคติ