ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปุจฉโต, คุณ] ปิย ปุจฉโต [วิริยา] ปุจฉโต มาตาปีเรส
สมมา ปฏิปชุนโต, เป็นตัวอย่าง ตอนหนึ่ง ๆ นับเป็น
พากอย่างคำหนึ่ง ๆ.
อธิษฐาน [๙] พากยางค์เป็น ๓ คือ นามพากยางค์ ๓
คุณพากยางค์ วิริยาพากยางค์ ๓. พากยางค์เหล่านี้ จะรู้ว่าเป็น
พากยางค์ไหน ด้วยสังกตคำเนื่องกับประธานในตอนนั้นเอง. คำเช่น
นี้ ถเป็นมาน [นามนาม] หรือคุณ [คุณนาม] จะเรียว่าลำแต่ง
ประธาน ถเป็นก็ริยา จะเรียกว่าคำขยายประธาน คือ :-
ความตอนใด มีคำแต่งเป็นนาม เป็นท่ีสัมพันธเข้า
กับประธานเป็นนามนาม ที่ประกอบด้วยวิภัติ TT วิภัติใต้ววิภัติ
หนึ่ง วัน ปฐมวิภัติ ความตอนนั้นเป็นนามพากยางค์ อุ สุทธสุ
ปุจฉโต (ในแบบ) บุตร ของสุคต ปุจฉโต เป็นประธาน คูลสุส
เป็นนามแต่ง ปุจฉ โต จึงเป็นนามพากยางค์ พูราหุนสุด สกสรรส์
[ มูฏบูฏติ. /๑๑] สิริระทิงสมูลของพราหมณ์.
ความตอนใด มีคำแต่งเป็นคุณหรืออวเสนยะ คือท
ประธานนี้มีคุณนาหรืออวเสนยะ ความตอนนั้นเป็นคุณพากยางค์
อ. ปิย ปุจฉโต (ในแบบ) บุตรเป็นที่รัก ปิย เป็นคุณหรือ
วิ สาเทนา คุลิสิติ
[ ลาภหวีติ. ๕/๓] คุลิสาติผูแกกลัวล้า.
อันนี้ ความตอนใด มีคำแต่งประธานเป็นนามนาม แต่ใช่เป็น
วิสาสะประประกอบด้วยปฐมาวิภัติ ความตอนนั้นจัดเป็นคุณพากยางค์