ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายว่าสัมพันธ์ เล่ม ๕ หน้า 54
จริยาม สุรหมาจาริ [สนุตติมะตุด. ๕/๕] ชื่อว่าพรหมาจาริ
เพราะประพฤติประเสริฐ.'
[๒] ที่เป็นเหตุให้สำเร็จวิธีเข้าเครียร์กรีาสที่เป็นเหตุ ส่วนที่เป็นเหตุให้ได้ชื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง เข้ากับนามบ้าง กรียาบ้าง ตามแต่จะเป็นเหตุในบทไหน.
อันอิ บทเหตุอันเนื่องในบทนามที่เข้ากับกรียาวว่ามีวิธีเป็น [หรือกรียาชาติ] ควรกับกรียานั้นๆ. อุตสุนาน พาลานิฉอุมว สุกี ลิยา. [สกุต. ๖/๒๕] 'บุคคลนั้นเป็นผู้สุขเป็นผู้นิรันติเดียว เพราะไม่เห็นชวนทา ก. อุตสุนาน เหตุใน ลิยา. น โมนาน มุนิ โธติ [ติคิย. ๓/๑๕] ย่อมไม่มีมูลเพราะนิ่ง.' โมเนณ เหตุใน โธติ.
เกน กุมมาน ชูชาดา ชาตา [สามวดี ๖/๒] เกิดเป็นผู้ค่อม เพราะกรรมอะไร? กุมมาน เหตุใน ชาตา.
ข้อสังเกต: ก. กรณ ติยาวิสสน และเหตุทั้ง ๓ นี้ ถ้าไม่ สังเกต อาจใช้สับสนกัน. เพราะฉะนั้น ก่อนแต่ตกปาก ควรพิจารณาวินิจฉัยว่า เหมาะที่จะเป็นอะไร แต่ต้องทำความเข้าใจให้ดีค่อว่าในความหมายเช่นไรบ้าง เป็นกรรม, ติยาวิสสน หรือเหตุุ. เช่น อ. ต่อไปนี้: -
อิมาน ปะน ทาเนม มามะ ทลิกทิย อู [สนุตตาเสน. ๒/๒๘] ทาน ถ้าใช้เป็นกรรม ก็หมายความว่าเป็นวัตถุเครื่องรับสนองความไม่สะดวก คือเป็นสิ่งที่เมื่อมีขึ้น ความบัดสนก็จะไป[แปลว่าเราอย่างมีความบัดสนด้วยทานนี้]แต่ในอรรคณี ทรัพย์