ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๑ - หน้าที่ 187
พากษ์คำ แต่ในที่ใด สุดความลงเพียงเท่าที่ประกอบด้วยปัจจัยทั้ง ๑
ในที่นั้น เป็นภิธิในพากษ์ เรียกชื่อว่า กฤษฎาจิค กิตปท หรือ กิตมท กัตตถูกาด เป็นคำติ
[๒] แต่พิธีทราบว่า ต. ปัจจัยที่ท่านกล่าวไว้ในไวยากรณ์ว่าเป็นได้ทั้ง ๕ จากนั้นมี réactions فقط 4 จากเท่านั้น เว้นเหตุคำตฎๆ-วาจก. ตัตต.
ดัทฑ. อุปมาทน มุมา เทวาน เสฏฐ์ คโต.
[สกุก. ๒/๑๔๔] ท้าวมัวเมามันถึงความเป็นผู้ปเสร็จลำเทพ ท. ด้วยความไม่ประมาท ' มุมา สยกฎาใน โคตร กิตฎาวก
เทวิน นิจราณใน มุมา นิจราณีย
เอ๋ว อริตุ ยุฬุต. [ครหาหนุน. ๓/๓๑] ประพฤติอย่างนี้ไม่ควรแกเรา
[ภคว.] อติวิหาร เจ จิราวิถี. [อุตตราอุปลิกา. ๖/๒๕๕]
'อันเจ้าซ้ำซากเหลือเกิน: เจ อนีวิถิตตดาใน จิราวิถี ๆ กิตตน ภาววาจก.
ภวิทพุมตุด การเถิด. [กุมภโมสก. ๒/๑๐], การเถิดดู ภวิทพุทธ. [สกุก ๒/๑๐๐] อันเหตุในข้อนี้ ปิ้งมี.
[กัมม] นิพพาน ลุกเตน กิตติ. [สารีปุณคุตฉเรสสุ] สทธิวิหาริก. ๓/๔๕๐] นิพพานอันพระสุตเตสดงแล้ว' นิพพานุ วุตตคัมใน เทสติ ๆ กิตตน กัมมาวาง ]