บทอุปมาลิกและการใช้ในพากย์ อธิบายวากยสัมพันธ์ เล่ม 1 หน้า 24
หน้าที่ 24 / 195

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาส่วนนี้เกี่ยวกับบทอุปมาลิกในวรรณกรรมพระพุทธศาสนา อธิบายแนวคิดเกี่ยวกับการใช้คำและการแปลในพากย์ต่างๆ เช่น อุ. ที่ ๒ และ ๓ ว่ามีการใช้คำอุปมาอย่างไร พร้อมทั้งอธิบายถึงความสำคัญของการเติมกิริยากิตติในการทำความเข้าใจข้อความที่ประชาสัมพันธ์ออกไป ความสัมพันธ์ระหว่างคำและแนวคิดสอนในบทนี้จึงสำคัญต่อการศึกษาของนักเรียนในพระพุทธศาสนา. dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-บทอุปมาลิก
-การใช้คำในพากย์
-การแปลในพากย์
-เส้นทางสู่ความเข้าใจ
-วรรณกรรมพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อภิธานศัพท์ เล่ม ๓ หน้า ที่ ๙๑ สุวณุรสาธา วิจ จ เอกอาภากรพฤกโต อุคมฺวา พรุณฑม- โลภ อาหาร ปฎิพิตุวา จากวาพมบวกภูมิวาม คณุเนติสุ. [ ยมปุปจิรามิรัช ๖/๕๔ ] ก็เพราะท่านกล่าวไว้ว่า อนุญา วนฺฏานํ รัสมี ๖ สังของพระพุทธองค์ พวยพุ่งขึ้นจากห้องแห่งจักรวาลหนึ่ง จดพรหมโลกแล้วกลับจับของจักรวาลพี่เดียว จุดทองกว้างไกล ออกจากบ้า และจุดท่อน้ำทองคำออกจากทะนานยนต์ ] วิวินสุวณฺณ และ สุวณุรสาธา ต่างเป็นอุปมาลิกติเตะ และไม่ต้องเติมคำกิ กิดเข้าไปเป็นอิสระ เพราะต่างมีอิสระของตนแล้ว ]. ๕) มนุสสิโส วิจ อุตส สีส, อนีสูส [ อุตฺตาโก ] วิสุส เตโน อุตฺตาโก /B> อนิปฏิ ๗/๕๔๕ ] ศรีษะของเปรตนั้น คลัง ศรีษะของมนุษย์, อัตภาพที่เหลือของเปรตนั้น คลัง ไอัตรา] ของงง. บทอุปมาลิกนี้ นิยมแปลทีหลังกรินในพากย์บ้าง เช่น อุ. ที่ ๓ ที่หลังกรินในพากย์บ้าง เช่น อุ. ที่ ๒. ทั้งนี้แล้วแต่ จะมีความเนื่องกับกรินไหน และนิยมเติมกิริยากิตติ อันประกอบ ด้วย อนุฎ หรื มา ปัจจัยใช้กรินเกี่ยวกับกรินในพากย์ หรือ พากยางคี่มีความเนื่องถึงกันนั้น เข้ามาเป็นบวกลิสณะ เช่น อุ. ที่ ๓ และที่ ๒. ทั้งนี้ วันแตะบทอุปมาลิกตะน้อยจะมีบวลิสสะนะ ที่ใช้แทนกันได้แล้ว เช่น อุ. ที่ ๔ หรือบิทกรินกิตติเป็นบวลิสสะนะ ของตนเอง เช่น อุ. ที่ ๔. อึ่งในประโยค ลงกิตตะ ที่มีประโยค อุปมาเทว กา การเต็มและไม่เต็ม พึงเทียบโดยนับเดียวกัน แต่ศัพท์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More