บทอุปมาลิกและการใช้ในพากย์ : หน้า 24/195

ประโยค - อภิธานศัพท์ เล่ม ๓ หน้า ที่ ๙๑ สุวณุรสาธา วิจ จ เอกอาภากรพฤกโต อุคมฺวา พรุณฑม- โลภ อาหาร ปฎิพิตุวา จากวาพมบวกภูมิวาม คณุเนติสุ. [ ยมปุปจิรามิรัช ๖/๕๔ ] ก็เพราะท่านกล่าวไว้ว่า อนุญา วนฺฏานํ รัสมี ๖ สังของพระพุทธองค์ พวยพุ่งขึ้นจากห้องแห่งจักรวาลหนึ่ง จดพรหมโลกแล้วกลับจับของจักรวาลพี่เดียว จุดทองกว้างไกล ออกจากบ้า และจุดท่อน้ำทองคำออกจากทะนานยนต์ ] วิวินสุวณฺณ และ สุวณุรสาธา ต่างเป็นอุปมาลิกติเตะ และไม่ต้องเติมคำกิ กิดเข้าไปเป็นอิสระ เพราะต่างมีอิสระของตนแล้ว ]. ๕) มนุสสิโส วิจ อุตส สีส, อนีสูส [ อุตฺตาโก ] วิสุส เตโน อุตฺตาโก /B> อนิปฏิ ๗/๕๔๕ ] ศรีษะของเปรตนั้น คลัง ศรีษะของมนุษย์, อัตภาพที่เหลือของเปรตนั้น คลัง ไอัตรา] ของงง. บทอุปมาลิกนี้ นิยมแปลทีหลังกรินในพากย์บ้าง เช่น อุ. ที่ ๓ ที่หลังกรินในพากย์บ้าง เช่น อุ. ที่ ๒. ทั้งนี้แล้วแต่ จะมีความเนื่องกับกรินไหน และนิยมเติมกิริยากิตติ อันประกอบ ด้วย อนุฎ หรื มา ปัจจัยใช้กรินเกี่ยวกับกรินในพากย์ หรือ พากยางคี่มีความเนื่องถึงกันนั้น เข้ามาเป็นบวกลิสณะ เช่น อุ. ที่ ๓ และที่ ๒. ทั้งนี้ วันแตะบทอุปมาลิกตะน้อยจะมีบวลิสสะนะ ที่ใช้แทนกันได้แล้ว เช่น อุ. ที่ ๔ หรือบิทกรินกิตติเป็นบวลิสสะนะ ของตนเอง เช่น อุ. ที่ ๔. อึ่งในประโยค ลงกิตตะ ที่มีประโยค อุปมาเทว กา การเต็มและไม่เต็ม พึงเทียบโดยนับเดียวกัน แต่ศัพท์