ประกาศ - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๑ : หน้า 119/195

ประกาศ - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๑ - หน้าที่ 116 ชื่อว่า อาลปน อุ. ธมม์ โว ภิญฺา เทเสสุสาวิ อธิบาย: อาลปน ความหมายว่า เป็นคำสำหรับชฎภูรษ คือผู้พูด ร้องเรียกมหาชน คือลู่พูดด้วย แต่สัพนามทั้งปวง ไม่มี อาลปน จึงใช้นามมานเป็นอาลปนบ้าง ใช้นามตบอาลปน บ้าง. ในที่นี้กล่าวถึงนามนามก่อน อุ. :- ธมม์ โว ภิญฺา เทเสสุสาวิ (ในแบบ) คู่อื่นภิญฺ ท. เราก็แสดงธรรมแก่ท่าน ท. ภิกฺขวา อาลปน. สุญฺญาคาเร โป คพฺโฐโย ตตลภา อภิรมฺณ ตํ สามา- วิติ. ๒/๔๙) คู่อนอญฺญูดํดี ท. พระตถาคต ท. ย่อมอธิรมใน เรื่อล่างแซ. อาลปน ไม่เรียกเข้ากบ บนในบทนี้อื่น. ข้อสังเกต บทคุณนามที่ใช้นิยฐานเป็นนามนาม [๑] คำกล่าวไว้ในเบื้องต้นแล้วว่า จักกุณฺณอมฐานที่ใชใน ฐานนามนามขึ้นพูด ในตอนท้ายบทนามนาม คำว่าคุณนาม หมาย ตลอดถึงนามกัลและกริยากัล ที่เป็นในคุณบทหรืออิสิณเสนาของ นามนาม. ข้อว่าในฐานเป็นนามนามนั้น คือ บทคุณนามเช่นนี้ ใช้คุณนาม ได้แก่หน้าที่เป็นนามนามเดียว และอมความดู มีนามนามอยู่ด้วย (เทียบด้วยศัพท์ที่ใช้ในอัฏฐนานในอรติ) . [๒] หลักข้อที่ว่า ในที่เช่นไร ใช้คุณนามในนามนามนาม นั่น พึงทราบดังต่อไปนี้:-