การวิเคราะห์กิริยาและลักษณะทางภาษา : หน้า 160/195

แน่จริง ต ปัจจัยที่แสดงลักษณะเท่านั้น จึงควรเรียกว่าสนม, ส่วนที่เป็นกิริยาช่วย คือมุ่งแสดงกิริยาของนาม ควรเรียกว่าผัน-ตรกิริยา เพื่อให้กำกัน. พึงทราบอีก ๒ อุ.- ราช ปณฺณโณ...[สามารถตีความ ๒/๕๕] พระราชาทรง เลือมใส... อนภิโต อห อาภูโล พุทธมจึง จราม.[นานทตเนร. อภิวาท. อาภิโซ ท.ผมไม่มียีนดีประพฤติพุทธมรรย์ ปณฺณโณ และ อนภิโติ ใน อุ. ทั้ง ๒ นี้ เป็นกิริยาชัด ๆ เช่นนี้ ควรเรียกว่า อัพภัณฑกิริยา. แม้ตัวอย่างอุปมาว่าสนั้น ฌาโต ลิ. เรียกชื่อว่า วิตกิมมัง อุ. ธมมิ อจร สุจิตต. ส่วน กิริยาแห่งอนาทาร เรียกชื่อว่า อนาคาริกิริยา, แห่งลักษณะะ เรียก ลูกณิกิริยา. จงอุทาหรณในที่นี้นิดเดียว. ส่วนกิริยาที่ ประกอบด้วย ๓ ปัจจัยในพายัพ เรียกชื่อตามแบบในพาคย์. แม้นที่ประกอบด้วย ตัวพง และ คณิย ก็เหมือนกัน อธิบาย : [ ๑ ] วิเศษณ, วิภาคัตต, และวิกัมม ในที่นี้ มีอธิบายเช่นเดียวกับในคุณฑม. พึงทราบตัวอย่างและข้อที่ควร ทราบ ดังต่อไปนี้ :- วิสาสะ ( ๑ ปิจฉาย) อุปปนูญ ลาภ อนุรูปนิตา. (ในแบบ ) ย่อมินิดาลกาที เกิดขึ้นแล้ว.' อุปปนูญ วิสาสนะของ ลาภ. อ.ต่อไป ก็พึงทราบ