อธิบายความสัมพันธ์ในพระธรรม : หน้า 18/195

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๕ หน้า 15 เมื่อทรงแสดง คาถาสัตว์ร่านั้นทำให้ไม่บริบูรณ์แล้ว ทำให้บริบูรณ์ จึงตรัสอย่างนี้ กิริยาพายงัก สตูดิต เทน อปริญญ์ ฆุวา ฎุตคาถา ปริญญ์ ฆุวา ทูลเสนโต, กิริยาพายงาคชั้นใน เทน อปริญญ์ ฆุวา ฎุต- พาณฑ์ เวมาม. ข้อสังเกต ก. พายยี่ ๑ ฤิ ไม่แตก นิสสาย เป็นกิริยาพาก- ยงค์ ๑ ก่อน แต่เอารวมเป็นกิริยาพายงากลับดียิ่ง วิหารโต เพราะ นิสสาย เป็นสมาทาภิจิรยาใน วิหารโต คือท่ามพร้อม กันกับ วิหารโต เมื่อทำพร้อมกันเช่นนี้จึงแยกออกมาถามกันมิได้ ข. พายยี่ ๒ กริ เป็นนิมิตต้นข้อความ จึงเอาไว้ในพากยงค์ ที่ ๑ และ ไม่แตก สตูดาร์ คเหตุวา เป็นอีกพากยงค์หนึ่ง เพราะ ถือเอา คเหตุวา เป็นสมาทาภิจิรยาใน คอมนิ ค. พายยี่ ๓ กถวา ทั้ง ๒ เป็นกิริยาสะนะ คือ กถวา ที่ ๑ กิริยาสะนะใน ฎุต-. กถวา ที่ ๒ กิริยาสะนะใน ทูลเสนโต ไม่แสดงกิริยาย่อยส่วนหนึ่ง เพราะจะนับเป็นพากยงค์เดียว กับ ทูลเสนโต. อนึ่งกิริยาพายงานนี้ กิริยาพากยงค์ในอีกชั้นหนึ่ง แล้วไม่แยกออกเป็นพากยงค์ว่างออกอีกส่วนหนึ่ง เพราะ ฎุต เข้ามาสังกับ คถวา ฯ เข้ากับ ทูลเสนโต ซึ่งเป็นกิริยายายประธาน จึงรวมเป็นพากยงค์เดียวกันกับ ทูลเสนโต