ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๓ - หน้าที่ 118
หลักอันใด ก็วิธีถือเอาหลักอันเดียวกันนั้น ในการใช้คุณนอื่น ๆ ในฐานะเป็นนามนามบ้าง. ถ้าถือว่าพบคุณนามเข้า ต้องหานามนาม อื่นมาเป็นญาณธำาไปแล้ว ก็อารหาอัญญาบบทให้แก่ ปฏิโล เป็นต้นด้วย เพราะเป็นคุณนามโดยต้นเค้ามิ่นกัน.
พึงทราบ อ. คำต่อไปนี้:-
[ ปฐมาวิกิตติ ] อุปสนฺโต สุข วิเศษ. [ โกสนฤโณโทปราชยะ. ]
๖/๒๕] 'บุคคลผู้นี้เข้าไปสงบ ย่อมอยู่เป็นสุข' อุปสนฺโต เป็น กิริยกติกคุณ แสดงลักษณะของใครก็ได้ ซึ่งเป็นผู้สงบ, ในที่นี้ ใช้บุคคลเทน. บุคคลเป็นสารณามานไม่จำกัด คือทั่วไป แม้ไม่ เรียงไว้ว่าก็เข้าใจได้ จึงไม่เรียง และใช้ อุปสนฺโต ในฐานะเป็น นามนาม ก็เป็น สถิตตา ใน เล่า 'ไม่ต้องติบ ปุคคลโฬ เข้า มา' และอมความเต็มที่ว่า อุปสนฺโตปุคโล หรือ 'บุคคลผู้นี้ไปสงบ' [ ดู มาสโข อมความเต็มที่ว่า มครธ ชาโต ] แม้อู, ที่จะกล่าวต่อไป ก็พึงเข้าใจอย่างนี้.
[ ทุติยาวิกิตติ ] ชานิสามิ ต กตุกุปฺป์. [ มาริสตา. ]
๖/๒๕] 'เราจักรู้กิตติพังทำแก่ท่าน' [ กตุกุปฺป์ อุตตคัมม์ ใน ชานิสฺมิ. ]
รณโธ อุปภิวาท คจฺฉติ. [ มาฬิสฺตา. ]
๖/๒๕] 'เราอาจรู้กิตติพังทำแก่ท่าน' [ กตุกุปฺป์ อุตตคํม์ ใน ชานิสฺมิ].
ตรินิวาวิกิตติ ] มคเทิ สฑูรํ มุขํ ยุทธํ นาม นุตติ.