อธิบายความสัมพันธ์ในวรรณกรรมไทย อธิบายวากยสัมพันธ์ เล่ม 1 หน้า 94
หน้าที่ 94 / 195

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาพูดถึงการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างคำและภาษาตามที่ใช้ในวรรณกรรมไทย โดยมีการเน้นว่าอายตนะและศพท์จะช่วยส่งเสริมการเข้าใจความหมายและความสัมพันธ์ของคำได้อย่างชัดเจน เช่น การใช้คำว่าภาวที่สัมพันธ์กับสุขมณฑลและการเป็นเจ้าของในคำศัพท์ต่างๆ นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงความสำคัญของประธานในพากย์และกิราที่แตกต่างกันระหว่างพากย์หลักและพากย์รอง ซึ่งช่วยให้ผู้ศึกษาเข้าใจวรรณกรรมได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น ติดต่อเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

- ความสัมพันธ์ในภาษาไทย
- การตีความคำศัพท์
- อธิบายคนประธานในพากย์
- แยกพากย์ในวรรณกรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๑ หน้าที่ 91 เป็นเจ้าของ จึงมิพักเป็นสามัคคีสัมพันธ์ตามวรรณก็ใช้ อายตนะบอกสำหรับสามัคคีสัมพันธ์ และภาวาภสมพันธุ์ที่ท่านว่าไว้ ในแบบมักใช้สนับสนองตามนัยในภาษาไทย เพราะฉะนั้นถือคำ แปลของท่านเป็นสำคัญในการบอกสัมพันธ์ พึงถืออุปัทวันต์และวรรณที่ ใช้เป็นสำคัญ การเข้าเน้น เนื่องด้วยเป็นเจ้าของของศพท์ใด ก็เข้าในศพท์นั้น เว้น ไว้แต่ศพัทกวัตถิ เข้าอดศพท์ แท่งจริง บทบัญญัติวิธีวัดต่อเนื่อง เนื่องด้วยเป็นเจ้าของเฉพาะภาวะเท่านั้น แต่ท่านใช้จ้แแทน ภาว จึงต้องบอกเข้าได้ตลอด เพราะถือว่าเป็นศพท์เดียวกัน ถ้าใช้ ภาว ตรงๆ ก็เข้าเฉพาะ ภาว เช่น ชมุสสม ภาว่าที่สัมพันธ์ใน สุขสมตนะ ถ้าเป็น สุขมณฑล ก็เข้าเฉพาะ-ภาว อานนท์ ๔. เป็นประธานในพากรงีที่แตกเข้ามา [เมื่อ] เรียกชื่อว่า อานนท์ อุ. มาตาปฏิรูป... ฯลฯ อธิบาย :[๐] อานาทรหมายความว่าเป็นประธานในพากรงี ที่แตกเข้ามา พากรงีนี้คือ ความตอนหนึ่งที่แตกเข้ามาใน ระหว่างพากย์ อนความเช่นนี้ จะแยกว่่าให้เป็นอีกพากย์หนึ่งไว้ ก่อน ความกว้างไป จะกล่าวรวมเป็นพากย์เดียวกันกับพากย์ที่ถูกแบ่งร ี่รวมไม่ใช้ เพราะเป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งมีประธานและกิราต่างหาก เมื่อ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More