ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๑ หน้า ๑๙๐
ความเป็นอยู่ เช่น เอกภาพ ชีวิต เสยโย ปฏิรูป อาทิพุพย์
[ ปฏิจจา ๔/๕๔ ] ความเป็นอยู่สิ้นวันเดียว แห่งผู้เห็นอยู ซึ่ง
ความเกิดและความเสื่อม ประเสริฐว่า ปฏิจจต ภาวะสัมพันธ์ใน
ชีวิต ถ้าใช้หมายถึงธรรมทั่วภาวะอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็มีแปลทับ
คำพูด เช่น อ. ที่แสดงแล้ว
ทั้งนี้ เว้นแต่บางคำที่ ถึงแปลคำศัพท์ ก็กลายเป็นกิริยาภาวะ
อยู่นั่นเอง เช่น ตสฺ สริย สุวญ, (เสยยสทกต.) ๕/๕ ทรง
สัปริยามแห่งเสยสกเณระนั้น' เม ปฏิสสุต อากโร่, [อานาปินทิก-
ปฏุคตา ๖/๖๐] อาการแห่งปฏิรูปของเรา'
อย่างนี้ แม้แปลออกไปไม่มันทศัพท์ แต่หมายถึงธรรม หรือสภาพ
อย่างใดอย่างหนึ่ง มีใช้เป็นกิริยาภาวะตามปกติ เช่น บท ฉุณวิริวิถีติ
ที่เนื่องด้วยเป็นเจ้าของ ก็ใช้วากว่าสัมพันธ์ เพราะเหตุที่พึงทำความ
เข้าใจโดยอธิบายว่า บท ฉุณวิริวิถีติ ที่เนื่องด้วยเป็นเจ้าของกวาทนาม ที่
ใช้แสดงกิริยาภาวะการเป็นต้นโดยตรง จึงเป็นกวาสัมพันธ์ แต่ที่เนื่อง
ด้วยเป็นเจ้าของศัพท์ที่มุ่งป็นกวาทนาม แกไม่ไใช้แสดงกิริยาภาวะการ
เป็นต้น จะเปลาตับศัพท์หรือไม่ก็ตาม เป็นสามสัมพันธ์ บางแห่งเมื่อ
พึงเข้าแล้วอาจเป็นได้ทั้ง ๒ อย่าง เช่นนี้ ควรทำความรูปเท่าไว้ แล้ว
เลือกใช้ให้เหมาะ และไม่ควรเอาผิดผู้อื่น.
[ ๕ ] ช็อธรรมโดยมาก ตามรูปศัพท์เป็นกวาสารานุ แต่ใช้
หมายถึงธรรม หรือสภาพอย่างใดอย่างหนึ่ง บท ฉุณวิริวิถีติ ที่เนื่อง