ความสัมพันธ์และการรองรับในวาจา : หน้า 108/195

ประโยค - อธิบายว่าสัมพันธ์ เล่ม ๑ - หน้าที่ 105 ว่ามีอยู่เฉพาะตรงไหน. ถ้าจะรับเข้าไปโดยเป็นที่อยู่หรือพำนักพักพิง เป็นวิสัย- ธาร เช่น ชล มูฎ ชะ [น้ำ] เป็นที่รองรับ มั่นฉ [ปลา] โดยเป็นที่อยู่ของมัจฉา. ส่วนบรรดาวาจารที่รองรับไว้แต่ก่อนนั่น ถ้าจะรับไว้ห่าง- น้อยบ้าง หรือห่างน้อยที่สุดบ้าง ที่เรียกว่าใกล้เคียงหรือใกล้ชิด เป็น สมิปาระ เช่น นครทวารา นาม นครทวาระ [ประตูเมือง] เป็น ที่รองรับ คะเมะ [บ้าน] แต่รองรับไว้เพียงใกล้ ๆ มิใช่รองรับเข้ามา ภายใน [เพราะบ้านจะตั้งอยู่ในประตูไม่ได้]. ถ้าจะรับไว้คลุกสนกับดน โดยติดต่ออยู่เหนือดนก็ดี ติดอยู่โดย รอบดนก็ดี หรือติดอยู่ ณ ส่วนในส่วนหนึ่งของดนก็ดี เป็นอุปสโล-ละ-ลักษณา เช่น อนตาม นิสิค อนทะเป็นที่รองรับการนั่ง โดย อากาศติดสนิทเดียว เพราะไม่มีช่องว่างระหว่างผู้นั่งกับอาโลนะ อุปสโลละลักษณะนี้ ต่างจากสมิปาระ ในข้อที่ สมิปาระ เป็นที่รองรับไว้เพียงใกล้เคียงหรือใกล้ชิด ซึ่งมีช่องว่างอยู่ระหว่าง หรือช่องว่างในระหว่างเลย. อาราณะเหล่านี้ ใช้ต่างกันดังนี้ เพราะฉะนั้น เมื่อพบทานนามนาม ที่ประกอบด้วย สัตตมีวิตติ พึงสังเกตว่า รองรับเข้ามาภายใน หรือ รองรับไว้แต่ภายนอก แล้วพึงสังเกตให้ละเอียดว่า ที่รองรับ เข้ามาภายในนั้น รองรับเข้ามาโดยอาจอย่างไร และที่รองรับไว้