ความสัมพันธ์และกิริยาในภาษาบาลี : หน้า 40/195

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๓ - หน้าที่ ๓๗ เป็นชื่อของวัตถุ] ลาภ ลาภ ขอมได้ซึมล่า [ ลาภ เป็น กัมม- สาระนะ เป็นชื่อของปัจจัยวัตถุ] หรือเป็นภาวะสถนะแต่ไม่ซ้ำถาด กัน ก็ไม่บ่งว่า ซ้ำกันอย่างบ้างหลัง ไม่เป็นอริยาวิาสสนุตเดียวกัน อ. เถนท อาสา ได้ทำซึ่งการตัด. ทั้งนี้ เพราะที่ชำแต่ดุต มIto ภาวสถนะ ย่อมเป็นชื่อของวัตถุเป็นต้น จึงใช้อรรถอื่น เช่น ทาน ใน อ. ที่แสดงแล้ว ส่วนที่เป็นภาวะสถนะ ย่อมบอกกิริยากร และกิริยาขั้น ก็แสดงกิริยาหมือนกัน จึงชื่อว่าชั้นบอกั้นจริง ทั้งธฤต ทั้งความ เป็นกิริยาสสนแท่ สำหรับที่ไม่ซ้ำกันทุกนใดใน อรรถอื่น ไม่ต้องกล่าวถึง บท ทุติยาวิริยติที่ซ้ำกับกิริยาข้างหลัง บางบทชวนใช้ใน อรรถอื่น อ ปุจฉะนอกกิริย ตกวามา [ปลาสาธิติ. (๖/๒๕๒) ส่วน ให้เอา กิริยา เป็นอุตตุกัม แท้ กิริยา เป็นภาวะสถนะ ปุจฉะน- กิริยา จึงเป็นกิริยาวิสสน [ ทำกิริยาแห่งปุจฉะน หรือทำกาก แห่งปุจฉะน กาลกิริยา กตวา=กาลี กตวา ] ทั้งนี้ เว้นแต่จะ ใช้หมายถึงสภาพอย่างหนึ่ง ดังที่อธิบายในต่อไป. จรต ภิกขราย จารีก [ สญฺชฺ. ๑/๒๕๒] ภิกขุทั้งหลาย ท่าน ท. จงเที่ยวจากไป.' จารีก เป็นกิริยาวิสสนใน จรต. ศัพท์นำกิตติที่ใช้ในวรรถสำหรับกิริยาข้างหลังเช่นนี้ ประกอบ ด้วย คติวิวัตติคีม พึงดูในข้อว่าอัฏฐวิมสานใน คติวิวัตติ. อันนี้ พึงทราบว่า แม้กิริยาวิสนใน อ. ที่แสดงแล้ว ถ้า ในที่อื่นใช้ในวรรถอื่น นอกจากกิริยาวิธากล่าวแล้ว ก็ไม่ใช้