การตีความบทประโยคในสัมพันธเล่ม : หน้า 142/195

ประโยค - อธิบายจากสัมพันธเล่ม - หน้า้าที่ 139 เอกวริซ ทพุธ กีร. [ มหารฺสุโภคเต สทฺวาราหิวิภ. ๑/๒๕ ] พึงทำความเกี่ยวไปผู้เดียวว่างนั้น อิสาระ สายมั ชูรึก โธรัง [ สกก. ๒/๑๐๔ ] ท่านจงทำเราให้เป็นหัวหน้าแห่งศาลนี้ สมุทสมุทรโพ สุกุลสุ สมุปฺติ มหิติ กฺวา กฺลิสิ. [ สกก. ๒/๕๕ ] พระสมาสุพุทธเจ้า ตรัสทำสมบัติของท้าวสักกะ ให้ใหญ่ [ ในพากย์กม ] ปฏิลปฏิส สูต อาราโก โธ. ( ในแบบ) ทำให้เป็นผูไม่ทิ้งปฏิบัติบทแล้ว' อาราโก วิถีกมใน โธ. กตตพุพ กุลส พฺง. [ วิสาขป. ๓/๖๔ ] กุลส อันผู้เกิดแล้ว- ต้องตายพึงทำไม้มาก. อุฏฐีน นคร กิต. [ รูปนุทเทศ ๕/๑๑๑ ] ทำให้เป็นนครแห่งกระดูก ท. โส คามา โคสตู สทฺวาย นาหามวู่ กฺวา ทินโน. [ ปเสน-กิโลส. ๒/๑๒๒ ] บ้านนั้นข้าพระองค์ให้แก่บังนั่นและ ให้เป็นค่าเครื่องอาบ. [ ล ๒ ] ในพากย์กตั๊วจาก บทนามนามที่เป็นเจ้าของ ประกอบด้วยตุ๊ยาวิตติ เป็นอวตคัมในกิริยานั้น บทวิมติกมึงประอบด้วยตุ๊ยาวิตติให้เหมือนกัน บางแห่งไม่เขียนบทนามนามที่เป็นเจ้าของไว้อีก ต้องเข้าใจเอง