ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม 1 หน้า 18
อรรถ คือความหมายที่ใช้ เช่นเป็นผู้แทนเองในพจนีเป็น
กฎตาวจาก [สยิตัตต] เป็นที่ซึ่ง [อุตตัตตัม] ชื่อสันพันธ์ เช่น
สยิตตา อุตตัตตัม การเข้าสัมพันธ์ เช่นนามนามที่ประกอบ
ด้วย ทูติว่าฝักต์ เข้ากับบริยา วิธีสัมพันธเกี่ยวข้องรู้ความเนื่อง
กันของบททั้งหลายในพจนีและพากย์นั้น ๆ เช่น อ. ในถักฯ-
ปลัดเณร. ที่แสดงแล้ว และเกี่ยวด้วยระเบียบในเวลาสัมพันธ์. แบบที่
แสดงข้อมูลนี้ พร้อมทั้งนิยาม เรียกอานบสัมพันธ์ มีแจ้งใน
หนังสือวยามสัมพันธภาคที่ 3 ตอนต้น ซึ่งได้ถือเป็นหัวข้ออธิบาย
ในหนังสือนี้.
เพราะเหตุนี้ นักเรียนพึงต้องจำแบบสัมพันธ์นั้น ๆ ให้ได้เป็นพื้น
ไว้มก่อน เพื่อเป็นแบบแล้ว จึงมาเข้าใจเพิ่มเติมในหนังสือนี้
ซึ่งนั่นจะได้ประโยชน์.
[4] พากย์ถิตดีดี พากย์ถิตดี ประกอบขึ้นด้วยบท คือ บาท
นามบ้าง กงิริยาบ้าง. และบททั้งหลายอันเป็นเครื่องประกอบ
เหล่านั้นเอง ย่อมมีความสัมพันธ์กันตลอด. เพราะเหตุนั้น เมื่อเรียน
สัมพันธิงจำต้องเรียนให้รู้จึกมา มีหัวข้อที่พึงเรียนก่อนในตอนนี้ คือ
อรรถกำไ สือ อาการเข้า.
ในบททั้ง 2 คือบทและกิริยานั้น ยังมีวิกฤตออกไปอีก คือ
บทนามแบ่งเป็น 1 คือ บทนามนาม 2 บทคุณนาม 3 บทสัพพนาม 4
บทกิริยแบ่งเป็น 2 คือ บทกิริยาในพจนี 5 บทกิริยาในพฤกษ์ 6 บทกิริยาในพกย์ 7 บทกิริยาตามแนวแบบสัมพันธเป็นลำดับไป.