การปฏิบัติธรรมและการพัฒนาจิตใจ : หน้า 157/340

เหตุที่นั่งไม่ได้ผล ที่ท่อก็เพราะนั่งแล้วมีความรู้สึกว่าไม่ก้าวหน้า ไม่เห็นผลทันออกทันใจ ซึ่งการที่เรานึกคิดอย่างนี้ ไม่ถูกต้อง การปฏิบธรมย่อมมีผลขึ้นสักวันหนึ่ง แต่ต้องค่อย ๆ สั่งสมความละเอียดของใจไปทุก ๆ วัน เพราะใจเราย praying ด้วยการทำาหากิน คิดพูดทำแต่สิ่งที่ทำให้อารมณ์จิตหยาบ ฟังอยู่ตลอดเวลา ไม่งั้นมันแล้วจ๋า จะให้หยุดดิ่งให้ได้ดั่งใจเลย มันไม่ได้นะลูกนะ ต้องอภัยการฝึกฝนส่งสมกันไปทุกๆ วัน เรามักจะให้ความสำคัญกับความสนุกสนาน เพลิดเพลิน ผ่อนคลายอารมณ์ไปในเรื่องราวที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร ดูที่ว่างบ้าง อ่านหนังสืออ่านเล่นให้เพลิน ๆ หรือไปเที่ยวเตร พูดคุยกันให้เสียเวลา ไม่ค่อยจะให้ความสำคัญกับอย่างจริงจัง ซึ่งความจริงแล้ว ถ้าตั้งใจปฏิบัติกันจริง ๆ ทำให้ถูกหลักวิชา ทบทวนคำสอนที่ได้ยินได้ฟังมา แล้วมันปฏิบัติ หม่นสังเกต เราก็จะพบเหตุแห่งการบกพร่อง และช่องทางแห่งความสำเร็จ ความสมหวัง ย่อมจะเกิดขึ้นกับเราอย่างแน่นอน พวกที่ทำไม่ได้มีเพียงประการเดียวคือ ไม่ได้ทำหรือทำยอหย่อน ไม่จริงจังไม่ค่อยเห็นผล อย่างแต่เป็นคอห์สัสเป็นมรวกสเลย แม้แต่เป็นพระก็เหมือนกัน เผยพระเนนวัดพระธรรมกายนะ หากระเข้าถึง ชอบ รู้สึกสว่างเข้าสำเร็จดี มีประโยชน์ แต่ถ้าปฏิบัติย่อหย่อน ไม่เอาจริงเอาจัง เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ไปเล่นเกมคอมพิวเตอร์บ้าง หรือว่าไปทำอะไรที่นอกเหนือจากนี้ จริงต้องได้ | ๑๕๕