การหยุดนิ่งและการเห็นดวงธรรมภายใน : หน้า 79/340

พอละความอยากเหล่านั้นก็คลาย ใจหยุดนิ่งเลย ไม่เขี้ยวหยุดอยู่ภายในตัวตรงฐานที่ ๓ ตรงนี้เหล่า เวลามดความอยากภายนอก ใจจะกลับเข้าสู่ที่ตั้งดังเดิม จะมาหยุดนิ่งๆ คือ อยากอยู่เฉยๆ ไม่อยากได้อะไรแล้ว อยากหยุด อยากนิ่ง ท่านก็หยุดนิ่งอย่างนี้รี่อยู่ไกลๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๓ ในตัว พอจดส่วนเข้า คือ พอดี ไม่งึง ไม่หย่อน สบาย ก็ตกศูนย์จากฐานที่ ๓ ไปฐานที่ ๖ ก็จะไปโยกดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์หยาบลอยขึ้นมาอยู่ที่ฐานที่ ๓ เป็นดวงใสๆ ตอนนี้และท่านจะเห็นภายใน เห็นด้วยปัญญา ปัญญา ปัสสะติ มีแสงสว่างเกิด เห็นดวงใส เหมือนเราสลิมตาเห็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาวอย่างนั้น แต่ทิศหลับตาเห็นดวงธรรมภายในใส แม่ที่เดียว ไล่อย่างน้อยก็เหมือนกระจกกันนอ่งส่องเงาหน้า หรือเหมือนน้ำใสๆ เหมือนเพชรบ้าง หรือใสเกินไปกว่านั้น จนต้องใช้คำว่า ใสเกินใส ใสกว่าความใสใด ทั้งสิ้น ใสใส ใสเหนใ้นอย่างนั้น โตเท่ากับฟองไข่แดงของไก่ลอยขึ้นมา มาพร้อมกับความสุขที่แท้จริง ที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนในชีวิต จะพบว่าการแสวงหาภาวะภายนอกไม่เคยทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีอย่างนี้เลย เป็นความรู้สึกที่งดใหญ่ที่เป็นอิสะระ กายสบาย ใจสบาย กายเบา ใจเบา โลง โป่ง เป็นอิสระ สมาธิเหมือนเส้นผมบังคับา | ๗๗