การฝึกใจหยุดนิ่งเพื่อสุขที่แท้จริง : หน้า 67/340

ถ้าบุญเก่าตามมาเตือน เราก็จะเบื่อบ้างอยากบ้าง เบื่อ อยากๆ มันก็ไม่คลายตัวจริงจากสิ่งเหล่านั้น กับไม่เห็นอานิสงส์หรือประโยชน์ของการฝึกใจหยุดนิ่ง พลอยเข้าใจผิดคิดว่า คนที่หยุดนิ่งคือคนที่เกลียดร้าน ไม่สู้โลก ไม่สู้ชีวิต เอกเปรียบสังคมอะไรกับนั้น หรือเสียงเวลาทำมหากิน จึงมีคำว่า ไม่มีเวลาสำหรับการฝึกใจหยุดนิ่ง เพราะไม่เห็นประโยชน์ ไม่เห็นความสำคัญ และไม่เห็นทุกข์ภัยของชีวิต คำสอนของพระพุทธเจ้า ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ถ้าเราไปศึกษาดูจะเห็นว่า ท่านสื่อให้เห็นโทษของชีวิต ในคน สัตว์ สิ่งของ การเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฎะ กระทั่งถึงกฎแห่งกรรมว่า การกระทำทั้งปวงนี้ ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ไม่ว่าจะมากหรือน้อยล้วนแต่มีบาปทั้งสิ้น ซึ่งทำให้วุ่นวายเสียเวลาอยู่ในภพ และท่านชื่อว่าสงสารของการฝึกใจให้หยุดนิ่ง ตั้งแต่จะได้ความสุข ที่แท้จริงเมื่อใจหยุดนิ่ง เป็นความสุขที่แตกต่างจากที่เราเคยจอ และจะหาได้จากเพียงประการเดียวคือหยุดนิ่ง โดยมีมาสรํบรองว่า นฤติ สันติบริ สุข หหยุดนิ่งเป็นบรมสุข ที่นี้ เราไม่รู้จักบรมสุขตรงนี้ เพราะเราไม่เคยหยุดนิ่งเลย ถ้าหยุดนิ่งเมื่อไหร่ ก็จะมีบรมสุขได้เข้าถึงสุข สุขอื่นยิ่งกว่าหยุดนิ่ง ไม่มี ไม่มีเลยว่าไม่มี ให้หวาดตลอดชีวิต ก็ไม่มี จากทรัพย์ก็อดจากสิ่งของก็อด จากเรื่องเพศ เรื่องยาเสพติด น้ำเมา เป็นต้น ไม่มีหาไปก็ไม่เกิดประโยชน์ หมดเวลาของชีวิตไปเปล่าๆ แต่หยุดนิ่งประหยัดสุด ประโยชน์สูง ไม่วิตกจริตเพราะไม่เห็นทุกข์ | ๒๕