เอกันตบรมสุข : หน้า 173/340

ไม่มีใครจะมาบงบับบัญชาเรา ไม่เป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร ทุกข์ทั้งหลายดับไป สุขก็เข้ามาเทที่ เป็นสุขอย่างยิ่งกว่า บรมสุข คือ สุขยิ่งกว่าธรรมดาที่ไม่มีทุกข์เจือเลย จะเรียกอีกกันหนึ่งว่า เอกันตบรมสุข นี้แหละผู้รู้ ผู้เต้นผู้เบิกบานแล้ว เป็นพุทธภะที่อยู่ภายใต้ตัว เพราะฉะนั้นศูนย์กลางกายของเราจริงเป็นสิ่งสำคัญ คือ จุดเริ่มต้นที่จะเข้าไปสู่ภายใน จะเข้าไปสู่ภายในได้ั้น ต้องอาศัยใจที่ประกอบไปด้วยความคิดเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ๔ อย่างนี้รวมหยุดเป็นจุดเดียวกัน มายุดินยๆ ถ้าภาษาที่ง่ายๆ คือ ทำความรู้สึกนี้ให้มันนิ่งอยู่ที่ตรงนี้ บิรกรมนิมิต โดยเรากำหนดเครื่องหมายที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ เป็นที่ยึดที่เกาะของใจเรา จะเป็นเพชรสังเม็ดหนึ่ง ดวงแก้วสุกดวงหนึ่ง หรือองค์พระสังกôองค์หนึ่ง อะไรก็ได้ทั้งนั้น กำหนดของที่เป็นสากลก็ได้ เช่น ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว เพชร ซึ่งใครๆ ก็ดูได้ เป็นที่หมายว่าเราจะต้องเอาใจมายุดตรงนี้ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจุดที่ ๓ อยู่ตรงไหน เพื่อจะได้เป็นหลักยึดของใจ คือ เราจะนึกถึงเครื่องหมายนี้ให้ต่อเนื่องกันไปอย่างสบาย มิสิทธิกับสบายนคู่คันไป สติกับตั้งก็ไม่ได้ สติบงความอยากก็ไม่ได้ อยากได้เร็วๆ เห็นเร็วๆ เป็นเร็วๆ ให้สงบเร็วๆ ก็ไม่ได้อึดเหมือนกัน