การถาวนสู่ใจนิ่ง : หน้า 84/340

ทุกครั้งที่ถวานสัมผะระหว่ง เราจะต้องไม่คลื่นตะกถึงดวงใส หยุดอยู่ที่กลางดวงใส หรือ ตรีนิถึงพระแก้วใส หยุดอยู่กลางพระแก้วใส อย่างใดอย่างหนึ่ง เราจะถาวนก็ครั้งก็จะได้ จนกว่าจะเกิดความรู้สึกว่า ไม่อยากจะถาวนต่อไป อยากจะหยุดใจนิ่งเฉยๆ อย่างเดียวเท่านั้น ถ้าเกิดความรู้สึกอย่างนี้เราก็ไม่ต้องย้อนกลับมาถวนใหม่ ให้รักษาใจหยุดนิ่งอย่างนี้อย่างเดียวเท่านั้น ไม่ต้องทำอะไรที่นอกเหนือจากนี้ หยุดนิ่งเรื่องไป ฺญาณ ๆ ไม่ต้องคิดอะไร เมื่อมีกาพอะไรเกิดขึ้นมาให้เราดู ซึ่งเป็นผลจากการหยุดนิ่งได้ในระดับหนึ่ง ก็ให้ดูไปโดยปราศจากความคิด อย่าไปวิเคาะห์ วิจารณ์ หรือสงสัยอะไรที่จะไปใช้ความคิด ให้ดูอย่างเดียว เฉยๆ เรื่องไป อย่างสบายๆ มีอะไรให้ดู เราก็ดูไป ดูไปเรื่อยๆ อย่างสบายๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น อย่าลืมคำนี้นะ มีอะไรให้ดู กูดูไป ดูไปเรื่อยๆ อย่างสบายๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งหมด มันใช้ หรือไม่ใช้ ไม่ต้องไปคิดว่า ที่เราเห็นนี้คิดไปเองหรือว่าเป็นของจริง หรืออะไรที่นอกเหนือจากนี้ อย่าไปคิด แต่พอถึงเวลาจริงๆ เราก็จะลิ่มประโยคนี้ และไปใช้ความคิด ซึ่งไม่รู้ว่าไปใช้ทำไม มันไม่เกิดประโยชน์ แถมเกิดโทษ โทษ