การนั่งสมาธิในความมืด : หน้า 131/340

จากมีดมาก็จะมียิ้มมีดมั่ว จากมีดมั่วก็ม่าลั้ม จากลั้มก็จะ ค่อยๆสงๆ เหมือนฟ้าสางๆ ค่อยๆ แจ้งขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วก็แจ้งขึ้น สว่างขึ้น เหมือนแสงอาทิตย์ ๓ โมงเช้า ๘ โมง ๙ โมง ๑๐ โมง ถึงที่ย่างวันไปเอง ก็อ๋อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปอย่างนี้ แต่เรามักรำคาญ ทุรนทุราย ทนอยู่ในกลางความมืดไม่ได้ จะต้องไปควานหาอะไรที่มืด มักจะเป็นกันอย่างนี้ แล้วในที่สุด ก็ตกม้าตาย คือ พยายามไปควานหา ใจจะกระสับกระส่าย ทุรนทุราย แล้วจะพาลเบื่อการนั่ง เพราะนั่งแล้วไม่ได้ความสุข สู้คนอื่นมีความสุขในที่มืดแล้วไม่เห็นอะไรจะดีกว่า บางคนยังแล้วไม่เห็นอะไร แต่สบาย อย่างนี้ดีกว่า หรือเห็นดวงหรือองค์พระแต่ว่าเกรง คือ เกรงไปหมด ไม่มีความสุขเลย เห็นดวง เห็นองค์พระ แต่มันเกรง มันติ้ง นั่ง แล้วเม่อย มันไม่วนเลย สู้งงไม่เห็นอะไร แต่ใจสบาย อย่างนี้ดีกว่า นั่งไปเรื่อยๆ ให้สบายๆ ให้ความสบายค่อยๆ เพิ่มขึ้นมาเอง มันจะค่อยๆ ดีมดา ลงละเอียดลงไป ลงละเอียดลงไป แล้วก็จะสงๆ แล้วก็จะแจ้งอย่างที่หลวงพ่อว่า ตัวจะค่อยๆ หายไป เป็นไปตามขั้นตอนของมัน ทำอย่างนี้นะลูกนะ นั่งแล้วต้องได้ความสบายใจ สุขที่ได้นั่ง นั่งแล้วมีความสุข อย่างนี้ถึงจะถูกต้อง ดีว่านักออก แตเกรง เม่อย เหนื่อย เทคนิควิธีการปฏิบัติธรรม | ๒๙