อิสระภาพที่แท้จริงในตัวเรา : หน้า 119/340

ให้มันไม่เที่ยว ไม่ห่อย แต่มั่นบังคับไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่ของเรา แต่เราสมมติว่าเป็นตัวเรา พอเราเข้าสู่ถึงมนุษย์ละเอียดจะมีความรู้สึกว่า กายหยาบเหมือนเสื้อผ้าที่เราสวมใส่ชั่วคราว เดี๋ยวมันก็เบื่อเข้าไป และเหมือนบ้านเรือนที่เราอาศัยอยู่ชั่วคราว ความรู้สึกมันจะละเอียดเข้าไปเรื่อยๆ เลย ของแต่ละกายที่มีอยู่ภายในเรานั้นแหละ จนกระทั่งถึงกายธรรม กายองคพระใสๆ ก็จะยิงมองอะไรได้ชัดเจน อิสระภาพที่แท้จริง จะเริ่มรู้จักว่า เราเป็นตัวของเราเองที่แท้จริง รู้สึกว่าเป็นอิสระตอนเข้าถึงกายขององค์พระนี้แหละ เราเรียกความเป็นตัวของตัวเอง อยากเป็นอิสระ แต่เราหาไม่ถูกที่ มันก็ไม่เคยเป็นอิสระ นอกจากทำตามใจตัวเอง และเรา ก็หมายเข้าใจเอาว่า นั่นคืออิสระภาพของเรา แต่จริงๆ แล้วเรากำลังทำตามใจลากิเลสในตัว ที่มันบังอับบังดวงปัญญา ทำให้ไม่รู้ นึกว่าการทำตามใจตัวเองคือการใช้ชีวิตเป็นอิสระภาพ แต่จริงๆ ยังไม่ใช่เลย เพราะเราไม่รู้ว่าความอิสระภาพอย่างแท้จริง ยังถูกครอบงำด้วยความไม่รู้ ยังถูกครอบงำด้วยความหายใจอยู่ เราจะรู้จักความเป็นอิสระ เป็นตัวตนที่แท้จริง เมื่อเข้าสู่พระธรรมกายในตัว ถ้าไม่ถึงตรงนี้ ก็ไม่รู้จัก นอกจากเข้าใจไปเองมั่วๆ กันไป นี่คือสิ่งที่ตัวเราและมวลมนุษยชาติยังขาดแคลนความรู้นี้