การตรึกใจและการหยุดนิ่งที่กลางดวงใจ : หน้า 126/340

ให้ใจของเราที่แหวบไปแบบมา คิดไปในเรื่องราวต่างๆ นำ มาหยุดนิ่งๆ อยู่ที่กลางดวงใจฯ ให้ตรึกนึกถึงดวงใส เอาใจหยุด ไปที่จุดกึ่งกลางของดวงใสๆ การตรึก ตรึก คือ การนิ่งถึงดวงใสๆ อย่างสบายๆ คัลๆ กับการ นึกถึงสิ่งที่เราคุ้นเคย สิ่งที่เรารัก ไม่ใช่เป็นการไปพังที่ลูกแก้ว หรือไปบังดับใจบิ้นเค็นภาพลูกแก้วให้ทะลักออกมาอยู่ในกลาง ท้อง แต่เป็นการนิ่งง่ายๆ คัลๆ กับนิ่งถึงสิ่งที่เราคุ้น เช่น เรา คุ้นกับลูกทุเรียน กะเห็นลูกทุเรียนชัด คุ้นกับเบาะเพราะขายเบาะ ก็ขายเบาะ นักมังงคุดได้ชัด ขายสัม ก็ทำสัมได้ชัด ขายชาลาเปา นักชาลาเปาได้ชัด มีลูกหลานพ่อคนหนึ่งขายชาลาเปา เขานิยมชาลาเปาเห็นชัด ใส่แจ่มอยู่ในกลางท้องเลย เพราะคุ้นกับชาลาเปา วันนี้ขายชาลาเปาอย่างกับเทหน้าเท่า ทำอย่างนี้ทุกวัน ขายดีทุกวัน จนหมดหนี้หมดสิน เหลือกินเหลือใช้ นักชาลาเปาได้ง่าย นึกดวงแก้วก็คล้ายๆ อย่างนี้ เหมือนนึกถึงสิ่งที่เราคุ้น ขายทองก็ง่ายทอง ขายเพชร ขายพลอย ก็ทำเพชรทำพลอย นักให้ง่ายๆ อย่าง สบายๆ อย่างนี้ โดยที่เราไม่ได้ใช่ความพยายาม เขาเรียกวา การตรึก นิเทบทๆ อย่างนี้นะลูกนะ แต่แทนที่เราจะนิ่งอย่างนั้น เราก็นึกเป็นดวงใสๆ บางคนก็ชัดมาก บางคนชัดน้อย แต่ชัดน้อยจะมีอยู่ถึง ๙๙๙.๙๙ เปอร์เซ็นต์