ข้อความต้นฉบับในหน้า
เลย ไม่ใช่ตามุษย์เห็น ไม่ใช่ตามุษย์ละเอียดเห็น ไม่ใช่ ตาของกายทิพย์ กายรูปพรหม หรือกายอรูปพรหมเห็น แต่เป็น ธมมจักษุของธรรมกาย
ตอนนั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันไปแล้วกับธรรมกาย ที่เราน้องขึ้นไปวายด้วยวิชชาธรรมกาย เพราะฉนั้นมีอนิสงส์มาก มาจนเขาใช้คำว่า อสงไขยอัปปมัง คือ ไม่รู้คำนวณ อย่างไร จะเอาอะไรมาเทียบก็ไม่รู้จะไปเปรียบอย่างไร นอกจาก เทียบว่า ฟ้าที่เรามองเห็นด้วยตาเปล่า ปราศจากดาวนักษัตร ต่างๆ ปราศจากเมฆหมอก ลม ฝน กวาดออกไปให้เกลี้ยง เลย เหลือแต่ที่โล่งๆ ว่างๆ ในเน้นอัดแน่นด้วยกระแสธารแห่ง บุญของเราที่บังเกิดขึ้นจากการบูชาข้าวพระในแต่ละครั้ง
เพราะฉนั้น การบูชาข้าวพระเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องสำคัญ และเป็นบุญพิเศษสำหรับผู้ที่มุ่งไปถึงที่สุดแห่งธรรมเท่านั้น การ ไปถึงที่สุดแห่งธรรมนี้ไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย เป็นเรื่องต้องอาศัยกำลัง บุญ กำลังบารมี ถ้ามีกำลังบุญเล็กๆ น้อยๆ ไปไม่ได้หรอก ต้องมีกำลังบุญมากๆ พระนิพพานที่เก่าๆ โนนั้น ท่านอยากให้ไป ถึงที่เขาประชุมคำนวณกันมาอย่างนั้น จึงให้เป็นบุญพิเศษ
สำหรับการบูชาข้าวพระนี้ ผู้มีบุญทั้งหลายเข้าใจเอาไว้ ว่า เป็นบุญพิเศษสำหรับผู้มีบุญเท่านั้น ใครมีบุญได้มีก็มี ความปลื้มปิติ อิ่มเอิบ เบิกบาน ถาธรรมไม่ตรงกัน ฟังแล้ว ก็จะเฉยๆ ไม่คอดอะไร เพราะฉนั้นบุญที่เราจะได้จากการบูชาข้าว พระนี่ไม่ใช่บุญเล็กบุญน้อย เป็นบุญใหญ่มากทีเดียว
สมเด็จ…-ท่านคำ!!! | ๒๕๒