ความสุขที่แท้จริงและการแสวงหาความสงบในใจ : หน้า 267/340

ถ้ใครคิดว่าความสุขอยู่ที่ลากายสรรเสริญ มีอ่านวรรณนา มีพวกพ้องบริวาร ก็วิ่งเข้าไปหากันตรงนั้น จะเริ่มต้นด้วยอะไร ก็แล้วแต่ ด้วยการเห็น ได้ยิน ดมกลิ่น ลิ้มรส ถูกต้องสัมผัส แล้วก็ไปลงที่ความสุข คือความพึงพอใจในระดับที่มนุษย์เข้าใจได้เพราะฉะนั้นใครถิ่งความสุขจริง ได้ชื่อว่าสมความปรารถนา สมหวังในชีวิต ความสุขคือสุดยอดที่มนุษย์แสวงหากัน เพราะฉะนั้นเมื่อใดเราได้หยุดได้่ง ได้ไปถึงแหล่งแห่งความสุขที่แท้จริงแล้ว ก็ได้ชื่อว่าเราสมความปรารถนาในชีวิตนี้ ความสุขที่แท้จริงมีอยู่ที่เดียว อยู่ที่ใจหยุดใจนิ่งเท่านั้น ถ้านอกเหนือจากนี้แล้วเป็นไม่มี การที่เราแสวงหาความใส ก็เพื่อที่จะต้องการที่จะพบความสุข ความหวังในชีวิต ดังนั้นการปฏิบัติธรรมอย่างน้อยก็เพื่อสิ่งนี้ คือ ความสุขที่แท้จริง นี่เป็นอย่างน้อย แล้วก็ได้ไปสู่สุดจักภ์ สุขอันวิเอก แต่เป้าหมายหลักจริงๆ ของการฝึกใจให้หยุดนิ่งนั้น เขาต้องการให้เข้าไปถึงสิ่งที่มีอยู่ในตัว ซึ่งเป็นแผนผังของชีวิต เข้าไปถึงพระธรรมกาย ไปถึงพระรัตนตรัย เพื่อจะได้อาศัยพระรัตนตรัยเป็นที่ยึดที่เกาะนำพาไปสู่อตนินิพพาน ซึ่งเป็นเป้าหมายหลัก เพื่อความดับทุกข์ดับร้อนที่อยู่ในจิตใจ คำสอนคุณยาย | ๒๖๕