ความสงบและความสุขในชีวิต : หน้า 316/340

ความสงบนี้มีไปถึงพระราชพระราชผ่องอัลนี้เข้าไป เฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ทูลถามว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพระองค์เห็นสาวของ พระผู้มีพระภาคเจ้าสะพรั่งไปด้วยเสน่ห์ แต่ทำไมผี พรรณวรรณะผ่องใส มีละอองวอลเหมือนมีความสุขอยู่ในใจ" ตัวสะพรั่งไปด้วยเสน่ห์นี้ คือ ผมจงกระทั่งเห็นเสน่ห์น เห็นชัดทีเดียว เหมือนหลวงพ่อทอไปเจอคุณยายใหม่ๆ อย่างนั้น เลย ตัวสะพรั่งไปด้วยเสน่ห์ หลวงพ่อเห็นเสน่ห์เท่านั่นชัดเจน แต่ดวงตาท่านสุไล ผิววอลผ่องใส พระราชาองค์นี้สงสัยจึงถามอย่างนั้น พระพุทธเจ้าทรงว่า "เป็นอย่างนั้นมหาบุรณ์ สาวของ พระตกกตเจ้าเป็นผู้ไม่มีก็ถึงอดีตที่ผ่านมา อนาคตไม่มีก็ถึง เป็น อยู่ด้วยปัจจุบัน คือใจหยุดนิ่งอยู่กับที่ อยู่ในกลางนั้น แม้มีอาหาร วันละมื้อ ขาดบ้าง อิ่มบ้าง อดบ้าง ผิวพรรณวรรณะก็ย้อมผ่องใส ตรงกันข้ามกับผู้ที่สมบูรณ์ไปด้วยโภคทรัพย์ นอนนั่งเตียงที่ปลาด ด้วยฟูกที่อ่อนนุ่ม กอดบุตรธรรยา มีคนประโคมคนตรีให้เพลิน ฟัง ไพร่เรา มีคนบำรุงบำเราอำนวยความสะดวก แต่ใจยังถ่วงลอย" ท่านก็ย้อนถามว่า "อย่างนี้จะหลับเป็นสุขหรือ" พระราชา ตอบว่า "หลับไม่เป็นสุขพระเจ้าข้า แม้แต่ข้าพระองค์เองก็หลับ ไม่เป็นสุข แม้มีเครื่องบำรุงบำเรอ คนสัตว์สิ่งของพร้อมก็ยังไม่ สุขอย่างนั้น"