วิถุติติสุข: ความสุขที่ไม่มีขอบเขต : หน้า 104/340

วิถุติติสุข นี้พอหยุดได้เป็นอิสระ วิถุติติสุข คือ สุขที่ไม่มีขอบเขต เพราะไม่ได้อยู่ในที่คุมขังแล้ว ขยาย เป็นสุขที่ไม่มีประมาณ humanไม่รู้จักหรอก วิถุติติสุข เทวดาไม่รู้จัก จะไปเกิดเป็น ท้าวมหาราชทั้ง ๕ ก็ไม่รู้จัก จะไปเกิดเป็นพระอินทร์ก็ไม่รู้จัก เป็นท้าวยามา ท้าวสุนดูดิสต์ นิยมานดี ปริมิมิ ติวสวัสดิ รูปพรหม อรูปพรหม ไม่รู้จักเลยวิถุติติสุข จะรู้จักได้ต้องกายธรรมอรหัตขึ้นไป อร์หัตผล ยิ่งเป็นกายธรรมอรหันต์สัมมาสัมพูเจ้า ถึงจะเข้าใจว่าวิถุติติสุขเป็นอย่างนี้ มันสุขจริงๆ หลุดแล้ว ล่อนแล้วเปลือกกับเนื้อไม่ติดกันเหมือนมะขามล่อนๆ เหมือนะล่อนๆ เนื้อไปทาง เปลือกไปทาง ใจล่อนจากกสิฏที่ไม่เหลือเศษแล้ว มีแต่ความบริสุทธิ์ว่างไสวนี่แผนผังชีวิตเป็นอย่างนี้นะลูกนะ กายมนุษย์หยาบสำคัญมาก การปฏิบธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เราต้องทำให้ได้ เป็นกิจสำคัญที่สุดที่ผ่านมาเป็นมนุษย์แต่ละชาติ เป็นเทวดา รูปพรหม อรูปพรหม ทำไมแรงเท่ากับมนุษย์ กายมนุษย์มันแรง แต่ว่านั่งแล้วเมื่อย มันไม่ค่อยเมื่อย เพราะมีเรื่องที่จะต้องให้คิด มันต้องคิด ต้องพูด ต้องทำสารพัด แต่ว่าร่างกายละเอียด เหมือนปุ๋ที่มีระดงดีกว่าปุ่ที่ไม่มีระดง ปูนิ่มแข็งแรง สู้ปุ๋กระดงไม่ได้