การออกลูกนัยน์ตาในสมาธิ : หน้า 176/340

พ.กดลูกนัยน์ตา บางคนมีความคิดว่า ถึงแม้จะไม่วานอะไร หรือทำตามคำที่แนะนำมาตั้งแต่เบื้องต้นแล้ว ก็ยังออกลูกนัยน์ตาตามองลงไปในกลางท้องไม่ได้ ทั้งๆ ก็พยายามแล้ว ให้เอาใหม่ โดยใช้วิธีนี้ ให้กว่าศูนย์กลางกายของเราขยายออกไปแล้ว สุดขอบฟ้าไปเลย และตัวของเราทั้งเนื้อทั้งตัวนั่งอยู่ในศูนย์กลางกายที่ขยายออกไปสุดขอบฟ้า เราก็นิ่งเฉยๆ ถ้าเผลอนึกถึงคำวาวนา และหากกลัวจะสับสนเพราะเคยฝึกด้วยคำอื่น อาจจะนึกถึงบทสวดมนต์ก็ได้ ซึ่งเป็นของกลางๆ อติปิโส ภควา หรืออะไร ๆ ก็ว่ากันไป ภาวนาไม่จบก็ไม่เป็นไร จนกว่าเรารู้สึกอยูเฉยๆ เพราะหยุดเป็นตัวสำเร็จ หยุดเป็นตัวสำเร็จ จับหลักตรงนี้ไว้นะลูกนะ หยุดเป็นตัวสำเร็จ อะไรหยุดใจ หยุดดีเหลอะเป็นตัวสำเร็จ สำเร็จให้เข้าสิ่งที่มีอยู่แล้วในตัว คือ พอใจหยุดนิ่งๆ ตัวจะโล่ง จากที่อึดอัด ที่คับแคบ มันจะโล่ง จะโปร่ง จบา จะสบายๆ รู้สึกว่าตัวขยายออกไปจนกระทั่งมันหยายไปเลย กลิ่นไปกับบรรยากาศ เหลือแต่ความนิ่ง เหมือนอยู่กลางอากาศโล่งๆ มาถึงตรงนี้ บางคนไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ เพราะว่าเหมือนเราขับเครื่องบินแล้วหลังฟ้า หรือดำน้ำแล้วลงน้ำ หลวงทีทาง ไม่รู้ทางเหนือทางใต้ ข้างล่างข้างบน ก็จะกังวลว่า เอ๊ะ เราจะกำหนด ...โอ้-แฟ๊ะ-!!