ข้อความต้นฉบับในหน้า
ต้องสตรีแบบผ่อนคลาย สบาย เบิกบาน มีเพชรหรือดวงแก้วใสๆ แต่ไม่ใช่เพ่งลูกแก้ว ดังที่พี่ที่ไม่ได้ปฏิบัติเอาไปพูดมั่วกันไปหมด
กำหนดขึ้นมา คือ นึกแบบธรรมดาลายๆ เรานึกถึงชั้นล่างหน้า นึกถึงมะนาว ชาลาเปา หรือ นึกดอกบัวที่เราบูชาพระนึกดอกหูลาบ นึกง่ายๆ สบายๆ ภาพในใจนั้นก็เกิดขึ้นแต่ ชัดหรือไม่ชัดนั้นอีกเรื่องหนึ่ง ขึ้นอยู่กับความค้นของสิ่งที่เราเสพคุ้น เหนอะอย่างแจ่มใจ อันไหนคุ้นมากก็เห็นได้ง่ายชัดกว่าปกติ อันไหนไม่คุ้นก็เลือนราง แล้วจะเลื่อนรางขนาดไหนก็ตาม คูๆ ค่ำๆ ก็ตาม นั่นแหละคือสิ่งที่เราจะต้องนึกให้ได้ตลอดเวลาอย่างสบายๆ
**สบาย สงเคราะห์ตรงไหน ตรงที่เรามีความพึงพอใจ กายไม่เกรง ท้องไม่เกรง ตัวไม่เกรง ไล่ไม่กระดก นิ่มมือที่วางบนหน้าตักไม่ยกขึ้น แล้วความรู้สึกของเราเหมือนเราไม่ได้นตัวนียะตาไป อย่างนั้นเรียกว่า สบาย และเราก็ไม่เดือดเนื้อร้อนใจว่าจะมะชัดหรือไม่ชัด เราเฉยๆ ไม่ชัดแต่สบาย อย่างนี้แน่
หรือจะกำหนดเป็นองค์พระที่เราคำพรรษาให้บูชาจำองค์ไหนได้ ทำด้วยวัถตุอะไรได้ แต่ให้ท่านนั่งสมาธิ หรือที่เราสุั่นกับคำว่าปางสมาธินั่นแหละ แต่มองจากด้านบนลงไปด้านล่างอย่างนี้ก็ได้
(จากหนังสือ)