ฐานที่ ๗ และเส้นทางสายกลาง : หน้า 29/340

ทำไมต้องฐานที่ ๗ ที่นี่ทำไมจึงต้องฐานที่ ๗ เอาไว้ตรงอื่นได้ไหม เอาไว้ตรงอื่นก็ได้ แต่ว่าตอนสุดท้ายต้องมาอยู่ที่ฐานที่ ๗ เพราะฐานที่ ๗ ตรงนี้ คือ จุดเริ่มต้นที่จะเดินทางเข้าไปสู่เส้นทางสายกลางภายใน เป็นเส้นทางสายกลางของพระอริยเจ้า เรียกว่ อริยมรรต ทางของพระอริยเจ้า หราทางไปสู่ความเป็นพระอริยเจ้า บางทีก็เรียกว่า วิสุทธิมรรต ทางแห่งความบริสุทธิ์ หมดจดจากสรรพสิ่งทั้งหลาย เป็นทางหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมาน หงุดหงิด งุ่นง่าน ฟังชันรำคาญใจ โศกเศร้า ช้ำ เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ่ม หรือเป็นทางหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะจากโลกะ โลภ โกรธ โทสะ ทางแห่งความหลุดพ้น บางทีก็เรียกว่า วิมุตติมรรต สรุปง่ายๆ ว่า เป็นทางไปสู่อตนินิพพานนั่นเอง พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลายแต่เดิมท่านก็เป็นปุถุชน คนธรรมดา มีสิกษาหนาปัญญายาเหมือนอย่างพวกเรา แต่ท่านเริ่มต้นจากที่นี่ เอาใจมาเก็บไว้ตรงกลางท้องตรงนี้ จนกระทั่งใจหยุดถูกส่วน แล้วมันก็เคลื่อนไปสู่ภายใน การเคลื่อนไป ภาษาธรรมเรียกว่า คมะ (คะ มะ นะ) หรือ คมน์ อย่างที่เราได้ยินคำว่า ใตรสรณคมน์ คือ การที่ใจแล่นเข้าไปถึงพระรัตนตรัยในตัว แปลว่า ในตัวเรามีพระรัตนตรัย เมื่อใจหยุดนิ่งถูกส่วนนั้นแล้ว มันจะเคลื่อนไปสู่ภายใน พระรัตนตรัยภายใน | ๒๗