การภาวนาด้วยใจสม่ำเสมอ : หน้า 98/340

เห็นหัวเข่า เราก็ดูแค่หัวเข่า อย่าไปปรักรำว่า เอ๊ะ ทำไมเห็นหัวเข่า ทำไมไม่เห็นท้ององค์ เอ๊ะ ถูกหรือเปล่านะ กลัวจะผิดหลักวิชา ไมผิดหรอก มีให้ดูแค่ไหนก็ดูนั่นแหละลูกนะ บริการมวลนา เราจะประกอบใจด้วยคำว่าวนาสมมาเละหังไปด้วยก็ได้ ภวานาไปประกอบใจไปจะได้ไม่พุ่งไปคัดเรื่องอื่น มีแต่ด็อคพระอยู่ในใจ คล้ายๆ เราเกิดมาไม่เคยเจออะไรมาก่อนเลย เจอแต่องค์พระ และเสียงที่เคยได้ยินก็มีแต่เสียงสมมาเละหัง ได้ยินมา ตั้งแต่เกิด เป็นเสียงดีเสียงเดียว ภวานาไปโดยไม่ต้องใช้อำนัง ถ้าใช้อำนังเขาเรียกว่าท่อง ถ้าภวานาจะเป็นเสียงที่ละเอียดอ่อน เป็นสำเนียงกล ก็เหมือนเสียงบทสวดมนต์ที่เราคุ้นเคย หรือเสียงเพลงที่เราคุ้น ดังออกมาจากในกลางองค์พระ ในกลางท้อง เราก็พลินทีเดียว ต within ก็จำภาพที่มีให้เราดู มีแต่ให้ดูนี้ไปแค่นั้น แม่มีเสียงประกอบใจ สมัยอะระหว่างไปเรื่อยๆ เราจะภวานาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะไม่อยากภวานาหรือสิ้ม ภวานาไป แต่ใจไม่ไปฟุ้งคิดเรื่องอื่น อาการอย่างใดอย่างหนึ่งเราก็ไม่ต้องย้อนกลับมาภวานาใหม่ เพราะว่าความตอนนั้นปรารถนาจะดูอย่างเดียว อยากจะนั่งอย่างเดียว เรายังตามใจไปก่อน เดี่ยวใจจะตามเรา ก็หยุดดูกันไป ดูไป แล้วจะถูกส่วนเอง ๑๖