การฝึกใจให้หยุดนิ่ง : หน้า 40/340

ทุกคนต้องฝึกใจ การฝึกใจให้หยุดนิ่ง มีความจำเป็นสำหรับตัวเราอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะอยู่ในอาชีพอะไรดัง จะอยู่ในสถานะใด เป็นพระ เป็นโยม เป็นนักเรียน นิสิฐ นักศึกษา ผู้ครองเรือน ผู้บริหาร วัยปลดเกษียณ วัยชรา มีความจำเป็นทุกระดับ หรือแม้จะอยู่บนเตียงคนไข้ก็ป่วยอย่างสงบงาม อย่างมีหลักยึดของใจ จะชาร์กก็แก้เฉยสงบงาม เป็นคนแก่ที่มีความสุขใจ ลูกหลานอยากเข้าใกล้ อยากลูบเนื้อลูบตัวเรา อยากขอศีลขอพร อยู่ใกล้แล้วรู้สึกเย็น กายเย็นใจ อบอุ่นใจ การทำมาหากินก็จะเกิดความมั่นใจว่าจะไม่ประสบความล้มเหลวในชีวิต จะเจอแต่ความสมหวังไปตามกำลังแห่งบุญและความเพียรของเรา เพราะฉะนั้น ต้องมั่นฝึกฝนอบรมใจของเราให้ได้ ฝึกไปเรื่อยๆ วันนี้ใจยังไม่ตั้งมั่น ไม่ได้แปลว่า พรุ่งนี้จะไม่ตั้งมั่น วันนี้ยังมีดอย ไม่ได้แปลว่า พรุ่งนี้จะมีด หรือวันถัดๆ ไปจะมีดเหมือนเดิม มันจะค่อยๆ สว่างขึ้นไปเรื่อยๆ ต้องฝึกใจเพื่อ ตัวของเรา และเพื่อสมาชิกภายในบ้าน ผู้ใกล้ชิดและทุกๆ คนในโลก ดังนั้น ให้ฝึกไป หากใจยังไม่ตั้งมั่น ก็ให้ประกอบบริการทั้งสองดังกล่าว บริกรรมกัมมานิมิตกับบริกรรมภาวนาเสมออย่างเรื่อยไป ถ้าปัจจัยตั้งมั่นในระดับหนึ่งแล้ว เราก็หมดความจำเป็นที่จะไปนี้ถึงบริการทั้งสอง แค่รวมใจก็เคลื่อนเข้าไปสู้ภายในแล้ว ...โอ้..โห้..โห้..!!!