บุญและผลกรรมหลังความตาย : หน้า 213/340

ให้เรานึกถึงบุญนี้ ไม่ว่าจะเป็นทาน ศีล ภวน ตั้งจิตให้แน่วแน่อุทิศส่วนกุศลไปให้ผู้ที่ล่วงโลกไปแล้ว ไม่ว่าจะไปอยู่ในภพภูมิใดก็ตาม ถ้าเป็นภูมิที่ยึดรับบุญไม่สามารถรอคอยอยู่ เมื่อพ้นจากอายุภูมิแล้ว ก็จะได้รับผลบุญนี้ ส่วนผู้ที่อยู่ในภูมิที่รับได้ ก็สามารถอนุโมทนาสาธุการได้ และยิ่งถ้เข้าถึงธรรมกาย ได้ศึกษาวิชาธรรมกาย ก็ย่อมสามารถเอาบุญนี้ไปให้รรูนบูรพของเราได้ ไม่ว่าจะไปดนรก จะเป็นเปรต อสุรกาย แม้เป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นมนุษย์หรืออยู่ในสุดภูมิก็ตาม สามารถเอาบุญนี้ไปให้ได้ ด้วยอนุภาพของพระธรรมกายที่มีอานุภาพไม่มมีประมาณ ไปยังมือถือแขนกับสัตว์เดรัจฉานก็ได้ เอาบุญไปให้ได้ ไปสวรรค์ก็เอาบุญไปให้ได้ เปรต อสุรกายให้ได้หมด สัตว์เดรัจฉานก็ยังเอาไปให้ได้ ให้กายละเอียดของเขา เมื่อบุญมากหน้านเข้า ไม่ช้าก็จะหมดจากวิบากกรรม ที่เป็นมนุษย์ก็เอาบุญไปให้กายละเอียดได้ หรือไปบอกกายหยาบให้อุนโมทนาบุญได้ จะไปอยู่ในภพภูมิไหนก็เอาไปให้ได้เท่านั้น ศาสนาที่มีคำสอนว่า ให้เคารพพระเจ้าเปิดเสรีทุกอย่างอยู่ที่ตรงนั้น ตายแล้วไปรวมอยู่ที่ตรงนั้น ตรงนี้อันตราย เพราะว่าผู้มีชีวิตอยู่ไม่ทราบเลยว่าผู้ตายตายแล้วไปอยู่ที่ตรงนั้นจริงหรือเปล่า หรือไปไหน ในเมื่อกฎแห่งกรรมเป็นกฎของสากล โลก ไม่จำกัดเชื้อชาติ คำสอนา และเผ่าพันธุ์ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ก็ต้องเป็นไปตามกฎแห่งกรรม นรก สวรรค์เป็นของกลาง แก้กฎลูณย์ตัน ตา ๒๐๑