คำนำเกี่ยวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและมรรคมีองค์ ๘ : หน้า 8/340

คำนำ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญบารมีมา ๒๐ อสงไขยแสนมหากัป ทรงบรรลุธรรมสิ้นกิเลสอาสวะได้ในชาติสุดท้าย ด้วยการฝึกจิตตามหลัก มรรคมีองค์ ๘ ที่พระองค์ค้นพบ อันเป็นหนทางหรือ ข้อปฏิบัติที่ไม่ถิ่งเกินไปจนสร้างความลำบากแก่ตนและไม่หย่อนเกินไปจนเป็นการพร่องกามิกลาม มัชฌิมาปฏิปทาในรมณ์จักกับวัตตนสูตร ปฐมเทคนาถที่พระพุทธองค์ได้ตรัสกับพระอัยวัดคิย์ให้ได้ตราบถึงทางสายกลางที่ทำให้พระองค์ตรัสรู้ นั่นคืออริยมรรคมีองค์ ๘ คือ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปิ สัมมาวาจา สัมมามันโต สัมมาอาชีโย สัมมาวายามา สัมมาสติ สัมมาสาธา “มรรคมีองค์ ๘ นี้เอง เป็นปฏิปทาทางสายกลาง ไม่เข้าไปใกล้ที่สุดสองอย่างนั้น ตาตลอดได้ตรัสรู้แล้วด้วยปัญญา aníng ทำดวงตาให้เกิด ทำญาณให้เกิด ย่อมเป็นไปเพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อภพพาน” พุทธศักราช ๒๖๐ พระมงคลเทพมุนี (สวด จนทคลโล่) ได้กล่าวสมถวิธีเป็นเดิมตามพุทธวิธี จนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายและค้นพบว่าสิ่งที่ท่านเข้าถึงนั้นดำเนินไปตามทางสายกลางตามแนวทางการบรรลุธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การฝึกจิตดำเนินตามเส้นทางสายกลางจะเกิดขึ้นได้ด้วยวิธีการหยุดใจไว้ภายในกลางกาย ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๓ เหนือสะดือ ๒ นิ้วมือ ท่านสรุปคำสอนไว้ว่า หยุดเป็นตัวสำเร็จ ตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งเป็นพระอรหันต์ หมายถึงนำใจมหายหยุดนี้ที่ศูนย์กลาง