ข้อความต้นฉบับในหน้า
ศูนย์กลางกายที่ตรงไหน ถ้ามืออาการอย่างนี้ คือ มันโล่งขยายไปแล้ว ไม่มีตัวตนแล้ว มันสบายตรงไหนก็เถอะนั้น นิ่งๆ อย่าลืมว่าตอนนี้ศูนย์กลางกายเราขยายไปแล้ว ตัวเราหายไปแล้ว ขยายออกไปแล้ว ถึงนิง ณ จุดที่นิงนั่นแหละ
สาววธรรมภายใน
นิ่งนานๆ เข้า ใจ ก็จะตั้งมันเป็นเอกัคคตา นิ่ง สบาย ความรู้สึกจะเป็นอย่างนี้ นิ่ง นุ่ม แน่น สบาย
พอสบายหน้าเข้า ใดก็เริ่มบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น บริสุทธิ์มากเข้าๆ จนกระทั่งแสงสว่างแห่งความบริสุทธิ์ปรากฏเกิดขึ้น บางคนเมื่อถึงตรงนี้ก็เกิดปีติที่สามารถเอาชนะนิทรารได้ ตัวจะเบา กายเบา ตัวโยก ตัวโคลน ตัวลอย เป็นต้น มีมิต ี อย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น กายก็สงบระงับเป็นปัสสทธิ ส่งบ ใจนั่ง แสงสว่างเกิด
ถึงจุดจุดหนึ่งมันก็จบลงไปเลย ตกศูนย์ไปอย่างละมุนละไม ก็มี พรอดพราดก็มี แล้วจะมีจุดเล็กๆ เกิดขึ้น เป็นแหล่งกำเนิดของแสงสว่างที่กระจายไปทุกทาง อย่างเล็กๆขนาดดวงดาวในอากาศ คล้ายๆ กับที่เรามองเห็นในยามาตรีที่มืดมิดไม่มีแสงไฟเลย ไม่มีแสงจันทร์ เราจะเห็นดวงดาวปรากฏเกิดขึ้นเป็นจุดเล็กๆ คล้ายๆ อย่างนั้น พอเรายิ่งนิ่งก็ขยายขึ้นมา เหมือนพระจันทร์ในคืนวัน เพ็ญบ้าง เหมือนพระอาทิตย์ยามเที่ยงบ้าง หรือโตเท่ากับฟองไข่แดงของไข่ที่ใสบริสุทธิ์ ไส้อย่างน้อยเหมือนน้ำใส เหมือนกระจกใส แต่กลมรอบตัวเหมือนดวงแก้วที่เจียระไนแล้ว
(Page 174)
พุทธภาวะใน