การหยุดนิ่งเพื่อความสบาย : หน้า 112/340

ความสบายจะรู้จักได้เมื่อใจหยุดนิ่ง นุ่ม ละมุนละไมดังกล่าว นี่แหละ จนกระทั่งมันขยาย ความรู้สึกโล่ง โปร่ง เบาสบายขยายออกไป ภายในเหมือนจะเหาะจะลอยได้ มันขยายออกไป พองโตขึ้นจนกระทั่งเต็มสมรรถภาพกายสกาลนี้ แล้วถ้าเราไม่ตื่นเต้นกับอาการพองโต ขยาย เบาสบาย เรานิ่งเฉยๆ อย่างเดิม นิ่ง นุ่ม ละมุนละไมต่อไปอย่างสมำเสมอ ไม่ไปตื่นเต้น ใจยังเป็นปกติเหมือนที่เจนโลกผ่านชีวิตมาก เห็นปรากฏการณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของชีวิตแล้วไม่ตื่นเต้น อาการที่เบาสบายก็จะเพิ่มขึ้นมา แต่ถ้าหากว่า เราไปตื่นเต้น อาการเบาสบายก็จะลดลง จะสิ่งๆ ไปเรื่อยๆ นี่เป็นเรื่องที่แปลกอัศจรรย์ที่เดียว เมื่อเรานิ่งนมตัวก็จะขยายพองโตมากกว่าสภาพธรรมกายสากล แต่ไม่มีความรู้สึกว่า มันจะแตกริ เป็นแต่เพียงรู้สึกว่า กายมันละเอียดลงไป นุ่มลงไป แล้วมันเริ่มเบาสีเหลือบปุยุ่น อาการขยายก็จะไม่มีสิ้นสุด เมื่อเรานิ่งนมต่อไป แต่ถ้าตื่นเต้นก็จะหยุดขยาย ถ้าเราหยุดนิ่ง มันก็จะขยายต่อไป จนกระทั่งโตเต็มอำเภอคลองหลวง ถ้าเรายืนหนึ่งนมต่อไป ก็จะขยายเต็มจังหวัดปทุมธานี จังหวัดข้างเคียง ทั่วประเทศไทย ขยายไปยังประเทศเพื่อนบ้าน นานาชาติทั่วโลก พันโลก ขยายไปสุดขอบฟ้าเลย จนเราอึดเหมือนว่าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับจักรวาลและขอบฟ้า จะขยายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนตัดเส้นรอบวงที่ล้อมรอบชีวิตของเราเอาไว้ให้มันขาดกระเด็นออกไป คล้ายๆ ของแข็งเริ่มสลายกลายเป็นของเหลวของเหลวเริ่มสลายกลายเป็นไอ เป็นแก๊ส ขยายออกไปเรื่อยๆ (จบแล้ว!!!) | 100