การฝึกฝนและการอุทิศบุญ : หน้า 268/340

เพราะฉะนั้น ฝึกเอาไว้เรื่อยๆ อีกหน่อยเราจะทำได้คล่อง พอได้ดวงใส่สร้อยองค์พระใสๆ แล้ว เราจะทำมาหากินอะไร เราก็ทำไปเกิด เคลื่อนไหวข้างนอกแต่ข้างในหยุดนิ่ง ถ้าทำได้อย่างนี้ก็สมหวังทั้งโลกภายนอกและโลกภายใน เป็นชีวิตที่สมบูรณ์ โลกภายนอกก็สมบูรณ์ 100 เปอร์เซ็นต์ ภายในก็อีก 100 เปอร์เซ็นต์ เป็นชีวิต 200 เปอร์เซ็นต์ จะสมหวังกันอย่างนี้ อุทิศบุญให้หมูญาติ ตอนภาคบ่ายของทุกอาทิตย์ เป็นช่วงที่เราจะตามระลึกนึกถึงบุญที่เราได้ทำเอาไว้ เราจะได้อธิษฐานจิตของเราเพื่อเป็นอธิษฐานบารมีให้เราได้ไปสู่จุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้เองปลอดภัยและมีชัยชนะ และจะได้อุทิศบุญกุศลนี้ไปให้บรรพบุรุษ บุพการี หมูญาติของเราที่จะโลกไปแล้ว จะไปอยู่ในภูมิใดก็ตาม ท่านเหล่านั้นจะได้มีส่วนแห่งบุญนี้ที่เราได้อธิษฐานไว้ ด้วยอานุภาพพระธรรมกาย ของมหาปูชนียาจารย์ คือ พระเดชพระคุณหลวงปู่ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายและคุณยายอาจารย์ฯ ตลอดจนกระทั่งทีมงานของท่าน ก็จะได้นำบุญนี้ไปให้แก่บรรพบุรุษ บุพการี พ่อแม่ปู่ย่าตายาย ญาติพี่น้องของเราที่จะโลกไปแล้ว (สวัสดี-เปี๊ย!! | ๒๕๖)