ข้อความต้นฉบับในหน้า
ถ้าเราทำเป็นกิจวัตรก็ถือเป็นนิสัย ไม่ว่าจะทำธุรกิจอะไร ใจจะอยู่ตรงกลางตรงนั้น แล้วจะแบ่งออกมาครึ่งหนึ่งสำหรับการทำภายนอก ถ้าเราทำเป็นแล้วแปลว่าจุดเริ่มต้นของงานภายนอกตั้งต้นจากศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ โดยมีพื้นฐานของใจที่โล่ง โปร่ง เบาสบาย มีความสุขภายในเป็นฐานรองรับกิจกรรมภายนอก เป็นข้อแตกต่างจากชาวโลกทั้งๆ ไป หรือก่อนที่เราจะมาฝึกใจอย่างนี้
เราจะเห็นข้อแตกต่างของชีวิตที่ผ่านมา กับชีวิตที่เริ่มต้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ว่า เป็นชีวิตที่ตั้งมั่น มีความสุข มีความเบือนไม่อยู่ภายในลึกๆ แล้วก็ไม่ควรอจะหวั่น ไอในอุปสรรค์ของชีวิต จะไม่มีความคิดว่า เราผิดหวังหรือเรา ยังไม่สมหวัง แล้วจะคิดแต่เพียงว่า เราต้องหาวิธีการให้ไปสู่เป้าหมายให้ได้อย่างมีความสุข
เพราะฉะนั้น ต้องฝึกกันไปทุกวัน นี้เป็นงานที่แท้จริงของเรา พอถึงเวลาเราหมดอายุมาขยับแล้ว ความชำนาญในกิจกรรมภายนอกช่วยอะไรเราไม่ได้เลย แต่งานภายในตรงนี้ต่างหากที่จะทำให้ใจเราใส จิตอาบาย แล้วก็ไปสรรค์ แต่เมื่อชีวิตของเรายังต้องหล่อเลี้ยงด้วยปัจจัย ๔ อาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่กายยา รักษาโรค เป็นต้น เราก็ต้องทำมาหากิน ทำค่าขาย แล้วต้องทำมาสร้างบารมี ก็ต้องทำให้ถูกหลักวิชาชาตควบคู่กันไปอย่างนี้ ชีวิตจึงจะสมบูรณ์