การฝึกใจให้หยุดนิ่ง : หน้า 183/340

ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง เวลาที่เหลืออยู่นี่ ฝึกใจให้หยุดนิ่งด้วยวิธีการที่แนะนำมา ตั้งแต่เบื้องต้น เองง่ายๆ สบายๆ เราเป็นมนุษย์ธรรมดา เรายังต้องทำแบบมนุษย์ธรรมดา เราไม่ใช่เทวดา จะมาเนรมิตอะไรให้ได้ดั่งใจนี้ไม่ได้ เวลานี้อย่าไปคิดว่าทำไมเราอยู่ทางโลกจะทำอะไรให้สำเร็จทุกอย่าง ทำไมอย่างนี้ทำไม่ได้ ก็เลยอ่าน แล้วอย่าไปเอาวิธีทางโลกมาใช้กับการปฏิบัติธรรม ทางโลกแสงหาโลภทรัพย์ เราต้องวัง ต้องเต้น ต้องต่อสู้ ต้องเจอแรงกดดัน เจอปัญหา ต้องเอาจริงเอาจังกันสารพัด วิธีการนี้เอามาใช้กับการแสงหาคทรัพย์ภายในไม่ได้ ภายในต้องเยือกเย็น สุขุม ละมุนละไม ค่อยๆ ประคับประคองใจไป เดี๋ยวก็หยุดเอง เดี๋ยวก็ตึงที่หมายเอง ต้องนึ่งๆ นุ่มๆ ละมุนละไม สบายๆ ทำเหมือนกับรถไฟที่เล่นอยู่นราง เวลาเล่นไปจะมีเสียงหนึ่งที่เราคุ้นเคย คือ “ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง” นั่งไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึงสถานี ถึงจุดหมายปลายทาง ปฏิบัติธรรมก็เช่นเดียวกัน นะลูกนะ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ทำใจเย็นๆ อย่าไปซีดฮึด อย่าไปตั้งใจเกินไป ทำใจหลวมๆ เหมือนสวมเสื้อผ้าที่ไม่คับก็สบายเนื้อ สบายตัว ใจหลวมๆ ก็สบายอกสบายใจ พุทธภาษใน | 140