การฝึกจิตเพื่อความบริสุทธิ์ : หน้า 165/340

พอเราเก็บบ่อยๆ ความบริสุทธิ์ก็เต็มเข้าสามบ่อยๆ จนกระทั่งถึงขีดขีดหนึ่ง มันก็พรึบเข้าไปได้ เหมือนน้ำที่หยดทีละหยดลงในตุ่ม ยังทำให้ตุ่มเต็มได้ฉันใด ใจที่ฝึกกันทุกๆ วัน จากมืดๆ มัวๆ ค่ำๆ นึกถึงองค์พระกลางดงแก้ไขะเล็กๆ เข้าละเล็กละน้อย สักวันหนึ่งก็จะสมหวังจนได้ เหมือนพระจันทร์ ไม่ใช่ๆๆ จะเต็มดวงเลย มันก็มีด่่อน แล้วก็มาแห่งด้วยแห่งมาหน่อย จนกระทั่งเต็มดวง ค่อยๆ เติมเต็มกันไปทีละเล็กทีละน้อย ไม่ใช่ว่าจะพรอดพราดได้เลย ที่ได้เลยก็มีเหมือนกัน แต่ว่าเป็นกรณีเกียรดเอาไว้ เพราะเขาสั่งสมบุญใหญ่มาพาข้ามประเทศมากกว่าเรา แล้วเขาทำอย่างสม่ำเสมอมา พอถึงเวลาบุญส่งผลก็พรึบได้เลย ชาตินี้เรามีข้อสังเกตอยู่ว่า ทำไมชีวิตเราสู่ๆ ดอนๆ ทำไมปฏิบัติธรรมไม่ค่อยหยุดนั่ง นั้นก็เป็นเหมือนกระจกสะท้อนให้เห็นเงาของชีวิตที่ผ่านมาในอดีว่า เราขี้เกียจฝึกหยุดฝึกนั่งมาก่อน เราเคยเจอกันมาแล้วบ้าง หรือพวกเราเคยไปเจอผู้มาบ้าง พอเขาแนะนำเตือน เราก็ขี้เกียจเลยเช่นนี้มันก็มีผลของความขี้เกียจอยู่ คือมีมากบ้าง มีน้อยบ้างก็เป็นกันอย่างนี้ เพราะฉะนั้นเมื่อเราเห็นสิ่งที่สะท้อนถึงาในอดีตแล้ว ปัจจุบันเราก็จะต้องสั่งสมการปฏิบัติให้เยอะๆนะลูกนะ