บุญและการสร้างบารมี : หน้า 307/340

เรื่องเลย สายบุญญิสสาวไปเรื่องก็จะไปถึงต้นแหล่งกำเนิดของบุญ ศักดิ์สิทธิ์ที่ทำความสำเร็จให้บังเกิดขึ้นอยู่อย่างละเอียด ละเอียดๆ โนนผ่านตรงกลางเข้าไปเรื่อง เป็นภาพที่ละเอียด เข้าไปเรื่องเลย ในภาพนั้นก็ผู้สด ผู้ส่ง ผู้ส่ง ผู้บังคับ ผู้ปกครองเป็นชั้นๆ เข้าไปเรื่อง ต้องสาวกันไปมากมายกองที่เดียว เรื่องบุญเป็นเรื่องลึกซึ้ง เพราะฉะนั้นคำว่า บุญไม่ช่วย อย่าไปพูด อย่าไปนึกไปคิด บุญช่วยอยู่ตลอดเวลา ขึ้นอยู่กับเราให้โอกาสบุญช่วยไหม การให้โอกาสก็คือ เราจะต้องนิ่งถึงบุญ ถ้าหนิบุญไม่ออก ก็ทำใจนิ่งเฉยๆ หยุดนิ่งอยู่ภายใน บุญจะได้ลงหล่อเลี้ยงรักษา บุญช่วยแก้ไขตลอดเวลา ๒๕ น. ไม่ว่ารู้หรือไม่รู้ ก็ถาม ถ้าเราให้เขาช่วยได้เร็ว ต้องหยุดกับนิ่ง ต้องใหทนรักษาศีล เจริญวาณา ไม่ตระหนี่ ไม่โลภ ไม่โกธร ไม่โง่ บุญถึงจะมาช่วยได้เต็มที่ ถ้ายังตระหนี่ ยังงุดหงิด นุ่นน่าน ฟุ้งซ่าน รำคาญใจ ขัดเคืองใจ โกงง วีเท่า ชีเมซา ว่างเหงาหวานนอน อะไรต่างๆ เหล่านั้น บุญก็เข้ามาช่วยได้ยากเพราะเราไม่ให้โอกาส สิ่งเหล่านี้ขวางอยู่ เขา (มาร) นั่นแหละเป็นคนขวางเอาไว้ในใสกลาง ทำให้เราใช้บุญใช้สมบัติสร้างบารมีตามได้ไม่เต็มที่ มีอุปสรรคต่างๆ นานา ธรรมกายเปฟึก 305