การเปลี่ยนกายสู่กายทิพย์ : หน้า 318/340

เราไม่มีวันตาย แต่เราจะเปลี่ยนกาย จากกายที่มีขอบเขตจำกัดไปสู่กายที่ไม่มีขอบเขตจำกัด คือ กายทิพย์ ย้ายที่ทำงานใหม่ไปทำภาวนาด้วยสภาพร่างกายที่ไม่ปวด ไม่เมื่อย ที่สุดซึ้งเบิกบานอยู่ตลอดเวลา ในสิ่งแวดล้อมที่รีรียรย์ รีรียรย์ไปด้วยของกินของใช้ทั้งสวนดอกไม้ ทั้งบริวาร รวมทั้งเพื่อนบ้าน สายแห่งเทวดาที่มี วิมานติดกัน เมื่อขึ้นไปแล้วจะแจกันได้ ระลึกชาติกันได้ว่า ตอนเป็นมนุษย์อยู่ ชื่อนั้น ชื่อนี้ ราวกับรว่มแรงร่วมใจกันไปทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกลาณมิตร ไปเป็นสามเณรเถรช่วยกันสร้างบารมีมา ไปในทุกหนทุกแห่ง ตามตรอก ซอก ซอย ที่ไหนมีผู้คนก็ไปตรงนั้นได้รับการต้อนรับบ้าง ไม่ต้อนรับบ้าง ทั้งดอกไม้ ทั้งก้อนอัฐิถินได้หมด แต่เราออกจากบ้านทุกหลังด้วยใจที่เบิกบานเหมือนนกที่ออกจากคอนที่มีแต่ปีกและหาง ไม่อาลัยอาวรณ์ ออกมาเบิกบนไปในโลกกว้าง ไปในอากาศที่ว้างขวาง เหมือนพระราชาทิรชนะศึกออกจากแว่นแคว้นที่รบชนะแล้วด้วยความเบิกบาน เหมือนมหาคุตที่ออกจากความตระหนี่แล้วมีดีเบิกบนยิงกว่าพระราชาชนะศึก เปล่งวาจาว่า ชิงๆ เม มีความเบิกบาน แช่มชื่นบุญที่เราได้จะส่งให้เรามีสุขอยู่ในสุดติโลกสวรรค์